طبقه بندی دارایی های غیرجاری

طبقه بندی دارایی های غیرجاری

دارایی های غیرعملیاتی

این نوع دارایی ها می تواند موجب درآمد شود؛ اما برای فعالیت های روزانه کسب و کار مورد نیاز نیستند. مثال های آن شامل:

سرمایه گذاری های کوتاه مدت

اوراق تجاری قابل فروش

درآمد حاصل از سپرده ثابت

زمین های خالی (که استفاده نمی شوند)

چرا دسته بندی دارایی اهمیت دارد؟

قابلیت دسته بندی دارایی ها کاملا به کسب و کار، چگونگی عملیات های آن و سطح موفقیت آن بستگی دارد.

برای مثال؛ در یک صنعت با ریسک بالا؛ تشخیص اینکه کدام دارایی ها مشهود و کدام نامشهود هستند کمک می کند که توانائی ایفای تعهدات و ریسک های کسب و کار مشخص گردد . درک اینکه کدام دارایی ها جاری و کدام ثابت هستند برای تشخیص سرمایه در گردش خالص که سرمایه گذاران و ذینفعان آن را درخواست می کنند؛ بسیار حائز اهمیت است. در نهایت تشخیص اینکه کدام دارایی عملیاتی و کدام غیرعملیاتی است برای درک اینکه سهم درآمد حاصل از هر دارایی چقدر است، حائز اهمیت است.

هر سه دسته بندی متفاوت هستند اما یک هدف دارند: کمک به شما برای درک اینکه عملیات های مالی کسب و کار شما چگونه است.هنگامی که امور مالی خود را بررسی می کنید، اطمینان حاصل نمایید که دارایی، هزینه و سایر اطلاعات مالی را نیز در نظر میگیرد.

دارایی های غیرجاری: آنچه از آن تشکیل شده است و نمونه هایی از آن

دارایی های غیرجاری این سرمایه گذاری طولانی مدت یا دارایی یک شرکت است که بیش از یک سال عمر مفید دارد. دارایی های غیرجاری عموماً سالها عمر می کنند و نقدینگی محسوب می شوند ، به این معنی که نمی توان آنها را به راحتی به پول نقد تبدیل کرد.

از جمله دارایی های غیرجاری می توان به سرمایه گذاری در شرکت های دیگر ، مالکیت معنوی مانند حق ثبت اختراع و دارایی ، تجهیزات و تجهیزات اشاره کرد. دارایی های غیرجاری در ترازنامه شرکت ظاهر می شود.

آنها همچنین به عنوان دارایی های بلند مدت شناخته می شوند. آنها در مقابل دارایی های جاری هستند ، زیرا دارایی های جاری دارایی هایی هستند که در کوتاه مدت استفاده می شوند. یعنی این دارایی های موجود در ترازنامه شامل کلیه دارایی هایی است که احتمالاً طی یک سال به پول نقد تبدیل می شوند.

دارایی های غیرجاری را می توان هر چیزی دانست که به عنوان دارایی جاری طبقه بندی نشود. بسته به نوع دارایی ، آنها می توانند استهلاک ، استهلاک یا تخلیه شوند.

دارایی های غیرجاری چیست؟

برای اینکه یک طبقه بندی دارایی های غیرجاری سازمان به طور موثر عمل کند و بازدهی مثبت ایجاد کند ، نیاز به سرمایه گذاری در دارایی های بلند مدت دارد. این کار از طریق منابع داخلی (سرمایه سهام و اندوخته ها) یا از طریق وام های خارجی انجام می شود.

دارایی های غیرجاری به سرمایه گذاری های انجام شده توسط یک سازمان در دارایی هایی گفته می شود که انتظار می رود بیش از یک سال دوام داشته باشند.

دارایی های غیرجاری برای سرمایه گذاران در یک شرکت مهم است طبقه بندی دارایی های غیرجاری ، زیرا این دارایی ها می توانند سرمایه گذاری طولانی مدت باشند که برای گسترش یا راه اندازی خط تولید جدید استفاده می شود.

این شرکت از این دارایی ها برای تولید کالا یا ارائه خدمات برای عملکرد صحیح فعالیت های طبقه بندی دارایی های غیرجاری روزمره خود استفاده می کند. این دارایی ها به جای هزینه شده سرمایه گذاری می شوند.

هزینه را بزرگ بنویسید

بزرگ کردن بهای تمام شده دارایی به این معنی است که هزینه این دارایی ها به طور کامل در صورت سوددهی سالی که به دست می آید هزینه نمی شود ، بلکه به مقدار عمر مفید دارایی اختصاص می یابد و از هزینه دارایی تمام می شود سالها.

استهلاک دارایی های غیرجاری به یک کسب و کار کمک می کند ، زیرا هزینه های خرید دارایی در طولانی مدت گسترش می یابد. دارایی های غیرجاری برای مدت طولانی عمر مفیدی دارند.

طبقه بندی در ترازنامه

بخش دارایی های ترازنامه با توجه به نوع دارایی کمی (دارایی های جاری ، سایر دارایی ها و غیره) تقسیم بندی می شود.

بخش اصلی "دارایی های جاری" است. در اینجا دارایی های کوتاه مدت آورده شده است که می توانند طی یک سال یا یک چرخه عملیاتی به پول نقد تبدیل شوند. دارایی های جاری شامل وجه نقد ، حساب های دریافتنی ، موجودی کالا و سایر موارد است.

دارایی های غیرجاری همیشه در ترازنامه در یکی از عناوین زیر طبقه بندی می شوند:

- سرمایه گذاری ها

- خواص ، کارخانه و تجهیزات.

- دارایی های نامشهود.

- دارایی های دیگر.

سرمایه گذاری ها تنها در صورت غیرجاری بودن طبقه بندی می شوند که انتظار نمی رود ظرف 12 ماه آینده از تاریخ ترازنامه به پول نقد بدون محدودیت تبدیل شوند.

دارایی ، کارخانه و تجهیزات شامل زمین ، ساختمان و ماشین آلات ، از جمله وسایل نقلیه است. دارایی ، تجهیزات و تجهیزات را می توان دارایی ثابت نیز نامید.

سرانجام ، دارایی های نامشهود کالاهایی هستند که حضور فیزیکی ندارند. اگرچه می توان آنها را ایجاد کرد ، مانند حق ثبت اختراع ، دارایی های نامشهود نیز می توانند از فروش یا خرید واحدهای تجاری ناشی شوند.

سایر دارایی های غیرجاری

سایر دارایی های غیرجاری شامل ارزش تسلیم نقدی بیمه عمر است. صندوق غرق شدن اوراق قرضه ، که برای بازپرداخت بدهی در آینده تأسیس می شود ، نیز به عنوان یک دارایی غیرجاری طبقه بندی می شود.

برخی از مالیات های درآمد تأخیر ، سرقفلی ، علائم تجاری و هزینه های انتشار اوراق قرضه غیرقانونی نیز در اینجا طبقه بندی می شوند.

دارایی های پیش پرداخت شده

دارایی های پیش پرداخت شده را می توان در صورت عدم دریافت سود آینده طی یک سال به عنوان دارایی های غیرجاری طبقه بندی کرد.

به عنوان مثال ، اگر اجاره بها برای 24 ماه آینده پرداخت شود ، 12 ماه به عنوان دارایی جاری در نظر گرفته می شود ، زیرا این سود در طول سال استفاده خواهد شد.

12 ماه دیگر غیرجاری محسوب می شود ، زیرا تا سال بعد سود دریافت نمی شود.

دارایی های غیرجاری بین صنایع

غیر معمول نیست که صنایع پرمصرف بخش عمده ای از پایه دارایی خود را از دارایی های غیرجاری تشکیل می دهند. نمونه چنین شرکتی پالایشگاه نفت است.

از طرف دیگر ، شرکت های خدماتی ممکن است حداقل یا بدون استفاده از دارایی های غیرجاری نیاز داشته باشند.

بنابراین ، گرچه ممکن است نسبت بالای دارایی های غیرجاری به دارایی های جاری نشان دهنده نقدینگی کم باشد ، این امر ممکن است به سادگی تابعی از صنعت شرکت مربوطه باشد.

مثال ها

دارایی های غیر جاری ، سرمایه گذاری بلند مدت یک شرکت یا دارایی های بلند مدت است که عمر مفید آنها بیش از یک سال است. دارایی های غیرجاری را نمی توان به راحتی به پول نقد تبدیل کرد. آنها عبارتند از:

- اموال، ماشین آلات و تجهیزات.

- سرمایه گذاری بلند مدت.

دارایی های ثابت و دارایی های نامشهود هر دو تحت عنوان دارایی های غیرجاری قرار می گیرند.

دارایی ، تجهیزات و تجهیزات ، دارایی های مشهود یا ثابت هستند. این بدان معنی است که ماهیت فیزیکی دارند یا می توان آنها را لمس کرد.

یک شرکت نمی تواند به راحتی دارایی ، تجهیزات و تجهیزات را تصفیه کند. به عنوان مثال ، یک تولید کننده خودرو کارخانه و ماشین آلات تولیدی خود را در کارخانه به عنوان دارایی های غیرجاری ذکر می کند.

املاک مانند املاک و مستغلات نیز یک دارایی غیرجاری محسوب می شود. دلیلش این است که فروش آن بیش از یک سال مالی طول می کشد.

آنها دارایی های غیر جاری محسوب می شوند زیرا ارزش کسب و کار را فراهم می کنند ، اما در طی یک سال نمی توانند به راحتی به پول نقد تبدیل شوند.

دارایی های نامشهود

دارایی های نامشهود اغلب دارایی های غیرجاری هستند. آنها دارایی های غیر فیزیکی هستند. یک دارایی نامشهود می تواند مالکیت معنوی مانند حق ثبت اختراع یا حق چاپ باشد.

حق ثبت اختراع یک دارایی غیرجاری محسوب می شود زیرا عمر مفید آن بیش از یک سال مالی است و احتمالاً ظرف یک سال تسویه نخواهد شد. در عوض ، یک حق ثبت اختراع با یک حق نسخه برداری مواجه می شود که هزینه ثبت اختراع را در طول عمر مفید آن اختصاص می دهد.

سرمایه گذاری بلند مدت

سرمایه گذاری های بلند مدت ، مانند اوراق قرضه و اسکناس ، نیز دارایی های غیر جاری هستند ، زیرا یک شرکت احتمالاً سرمایه گذاری های بلند مدت خود را برای بیش از یک سال مالی در ترازنامه خود حفظ خواهد کرد. به عنوان مثال ، یک شرکت می تواند برای اوراق بهادار خود برای اوراق بهادار سرمایه گذاری کند.

حسابداری

دارایی های با عمر زیاد که روال عملیات شرکت استفاده می شوند و مولد هستند و برای فروش مجدد خریداری نمی شوند ، استهلاک پذیر بوده (عمدتاً) و به دو دسته مشهود و غیر(نا) مشهود طبقه بندی می شوند.

الف) دارایی ثابت مشهود

دارایی های هستند که موجودیت عینی دارد وعملیاتی نیز می باشند . از قبیل زمین ، ساختمان ، ماشین آلات خود این دارایی ها به سه دسته (1) دارایی های استهلاک پذیر (2) دارایی های استهلاک ناپذیر (3) دارایی های نقصان پذیر طبقه بندی می شوند .

(1) دارایی های استهلاک پذیر : این دارایی ها دارای عمر اقتصادی معین و محدودی می باشند و طی عمر برآوردی خودشان مستهلک می شوند .

(2) دارایی های استهلاک ناپذیر : این دارایی ها عمر نامحدودی دارند ودر اثر استفاده تحلیل نمی روند مثل زمین

(3) دارایی های نقصان پذیر : این دارایی ها بر اثر استخراج تهی می شوند و به موجودی مواد یا کالا تبدیل می شوند . از جمله جنگلها ، معادن وذخایر طبیعی است که در تراز نامه در گروهی جدا بعنوان معادن و ذخایر طبقه بندی می شوند بنابراین ، عمر طولانی ؛ منابع آتی قابل اندازه گیری و استفاده در روال عادی عملیات سه ویژگی مهم ارایی های ثابت مشهود می باشد .

ب) دارایی های نامشهود

به دارایی های غیر جاری گفته می شود که موجودیت عینی ندارند و در عملیات جاری واحد تجاری بکار می روند از جمله حق اختراع – حق چاپ – سر قفلی نکته : آنچه که در حسابداری ثابت از اهمیت خاصی برخوردار است تعیین برای تمام شده دارایی است .

دارایی های نا مشهود واستهلاک آنها

دارایی های نامشهود دارایی هایی هستند که واجد شرایط زیر باشند .

1- فاقد ماهیت عینی و پولی است .

2- به منظور استفاده در تولید یا عرضه کالاها یا خدمات ، اجرا به دیگران یا برای مقاصد اداری توسط واحد تجاری نگهداری می شود .

3- با قصد استفاده طی بیش از یک دوره مالی توسط واحد تجاری تحصیل شده باشد .

4- اندازه گیری منابع اقتصادی آتی و تعیین عمر مفید آن دشوار است .

اگر دارایی های نامشهود ، جداگانه تحصیل شود ، ما به ازای آن معمولاً مشخص بوده و در نتیجه بهای تمام شده رامی توان به گونه ای اتکاء پذیر اندازه گیری نمود . بهای تمام شده یک قلم دارایی نا مشهود شامل بهای خرید وهرگونه مخارج مرتبط مستقیمی است که برای آماده سازی دارایی جهت استفاده مورد نظر تحمل می شود .

دارایی های نا مشهود باید بر مبنای سیستماتیک طی بهترین برآورد از عمر مفید آن مستهلک شود . اینفرض قابل رد وجود دارد که عمر مفید دارایی نامشهود از زمان بهره برداری آن ،از بیست سال تجاوز نخواهد کرد . اصولاً برآورد عمر مفید دارایی نامشهود برای مدتی بیش از بیست سال ، احتمالاً از اتکاء پذیری کافی جهت توجیه دوره استهلاک طولانی تر برخوردار نیست . لذا در استاندارد های حسابداری ایران فرض شده که عمر مفید دارایی های مزبور از بیست سال تجاوز نمی کند .

در رابطه با دارایی های نامشهود ، معمولا ارزش اقساط در نظر گرفته نمی شود مگر آنکه چنین ارزشی به گونه ای اتکاء پذیر قبل اندازه گیری بوده ویا شخص ثالثی خرید آن در پایان عمر مفید به قیمت مشخص ، تعهد کرده باشد . جهت استهلاک دارایی های نا مشهود ، با این که روش های نستقیم ، نزولی وآحاد تولید در استانداردها پیش بینی شده است ولیکن روش مستقیم در مقایسه با روش های دیگر بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد .

در صورتی که در طی عمر دارایی نا مشهود ، هر لحظه مشخص گردد که دارایی منافع اقتصادی دارایی خود را به کلی از دست داده است ، لازم است ارزش دفتری آن از حساب حذف و به هزینه انتقال یابد . استهلاک دارایی های نا مشهود مثل دارایی های مشهود می تواند با بدهکار نمودن هزینه استهلاک وبستنکار کردن حساب استهلاک انباشته در دفاتر ثبت شود ولیکن بیشتر حسابداران ترجیح می دهند در خوص دارایی های مذبور به جای بستنکار کردن حساب «استهلاک انباشته» مستقیماً در حساب دارایی نا مشهود مربوطه را بستنکار نمایند .

بنابراین شما می توانید دارایی های نا مشهود را با توجه به خصوصیلت فوق شناسایی کنید .طبقه بندی دارایی های غیرجاری

اصول به کار رفته در حسابداری دارایی های نا مشهود فرقی با اصول حسابداری اموال و ماشین آلات وتجهیزات ندارد . یعنی :

الف) هنگام تحصیل دارایی اصل بهای تمام شده رعایت می شود .

ب) در خلال استفاده از آن اصل تطابق هزینه با درآمد رعایت می شود .

ج) و هنگام فروش مابه التفاوت مبلغ دریافتی با ارزش دفتری به عنوان سود یا زیان شناسایی می شود .

بهای تمام شده دارایی های نامشهود در تراز نامه در قسمت دارایی های نامشهود نشان داده می شود .

هزینه ایجاد ونگهداری ویا احیای داراییهای نا مشهود غیر قابل شناسایی ( سرقفلی) باید در زمانی که وقوع می یابد به حساب هزینه دوره منظور شود .

همه دارایی های نامشهود صرفنظر از اینکه عمرشان محدود، نامعین یا نامحدود باشد باید مستهلک شوند .

طبق استاندارد حسابداری دارایی های نامشهود ، مدت استهلاک هیچ دارایی نباید از چهل سال تجاوز کند .

برای دارایی های نا مشهود به علت نداشتن عینیت ارزش اسقاط در نظر گرفته نمی شود .

بهای تمام شده دارایی های نا مشهود باید طی مدت برآورد شدن عمر مفید به طور سیستماتیک مستهلک شود .

در این کار معمولاً از روش خط مستقیم استفاده می شود مگر آنکه مدیدریت دلایل قانع کننده ای برای مناسب بودن روش منظم دیگری داشته باشد .

استهلاک دارایی های نا مشهود را به دو روش می توان ثبت کرد :

1) قیمت دفتری دارایی را بستانکار کرد .

2) یا آن را جداگانه در دفتر استهلاک انباشته مربوطه ثبت کرد .

انتخاب یکی از ایندو روش به عرف وعادت بستگی دارد واز منطق حسابداری ناشی نمی شود .

تفاوت دارایی ثابت و دارایی جاری

دارایی منابعی است که ارزش اقتصادی دارد؛ در واقع اشخاص، شرکت ها و دولت ها مالکیت این منابع را در اختیار می گیرند و انتظار دارند که در آینده برایشان منافعی ایجاد کند. دارایی های یک بنگاه اقتصادی منابعی است که تحت مالکیت آن شرکت قرار دارد و ممکن است از آن استفاده کند تا سود ببرد. مواردی مانند کالاهای موجود، ماشین آلات، ساختمان های شرکت و. از جمله دارایی های یک شرکت به شمار می روند. در ارزش گذاری سهام شرکت های فعال در بورس، همواره دارایی های آن ها مورد توجه قرار می گیرد و این موضوع بخشی از تحلیل بنیادی را شامل می شود. به طور کلی دارایی های یک شرکت را می توان به 2 دسته دارایی ثابت و دارایی جاری تقسیم کرد که در ادامه به بررسی آن ها می پردازیم.

تفاوت میان دارایی ثابت و دارایی جاری

در صورت های مالی شرکت، دارایی ها به دسته های مشخصی مانند دارایی ثابت و دارایی جاری تقسیم بندی می شوند. مواردی مانند ماشین آلات و تجهیزات، اموال شرکت، دارایی های سرمایه ای شرکت و. از موارد مشهودی هستند که انتظار می‌رود تا در بازه زمانی طولانی استفاده شوند و دارایی ثابت (غیرجاری) نام دارند. در طرف مقابل، مواردی مانند موجودی كالا، وجه نقد و. از مواردی هستند كه در بازه زمانی کوتاه مدت از آن ها استفاده می‌شود و به فروش می‌رسند؛ به این موارد، دارایی جاری گفته می‌شود.

دارایی ثابت

دارایی ثابت شامل مواردی است كه شرکت، انتظار مصرف شدن و یا فروش آن ها را در یک دوره حسابداری ندارد. این موارد از جمله منابع و یا كالاهایی نیستند كه در دوره تولید از آن ها استفاده شود. توجه داشته باشید که گاهی اوقات به دارایی های ثابت، دارایی مشهود نیز گفته می‌شود؛ چراکه برخلاف دارایی های نامشهود، اغلب آن ها ماهیتی فیزیكی دارند.

دارایی های ثابت کدامند؟

برخی از دارایی های ثابت عبارت اند از:

• ماشین آلات تولیدی
• لوازم شرکت
• وسایل نقلیه شرکت
• زمین و ساختمان
• تجهیزات و کامپیوترهای شرکت
• و.

معمولا این دارایی ها در گذر زمان دچار استهلاک و فرسودگی می شوند؛ زیرا عمر مشخصی برای استفاده دارند. البته می توان میزان استهلاک آن ها را در طول عمر مفیدشان، از راه های حسابداری محاسبه كرد. در حسابداری، به منظور كسر هزینه های مالیاتی، میزان استهلاک دارایی ها را محاسبه می کنند. همچنین اگر ارزش بازاری و یا قیمت بازفروش یک دارایی از ارزش ثبت شده آن در ترازنامه شرکت كم تر باشد، آن دارایی دچار افت قیمت شده است.

دارایی های ثابت موجود در ترازنامه شركت

در ترازنامه شركت در بخش اموال، ماشین آلات، تجهیزات، صورت های مالی جریان نقدی فعالیت در زمان فروش و همچنین ارزیابی های مربوط به استهلاک دارایی وجود دارند. علاوه بر این، در صورت های مالی نیز دارایی های غیر جاری و ثابت موجود است كه شركت انتظار دارد تا بازدهی بیشتر از سال مالی داشته باشند و در طولانی مدت استفاده شوند.

بنابراین، برای تحلیل بنیادی و ارزش گذاری سهام شرکت های فعال در بازار سرمایه، حتما باید دارایی ثابت و دارایی جاری آن ها در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، یک شرکت تولید کننده کاشی و سرامیک، دارای ساختمان های مسکونی بسیار زیاد است و این موضوع در ارزش گذاری سهام شرکت تاثیرگذار است و افرادی که به دنبال خرید سهام چنین شرکتی هستند، علاوه بر در نظر گرفتن سود عملیاتی و فعالیت های تولیدی این بنگاه اقتصادی، باید به دارایی ثابت و دارایی جاری این شرکت نیز توجه لازم را داشته باشند.

توجه: هزینه مربوط به اموال، تجهیزات و ماشین‌آلات در صورت های مالی شركت و در بخش هزینه خالص استهلاک انباشته درج می‌شود.

دارایی جاری

برخلاف دارایی های ثابت، دارایی های جاری مواردی هستند كه شركت طبقه بندی دارایی های غیرجاری انتظار دارد كه در آینده نزدیک از آن ها برای کسب بازدهی و رسیدن به سود استفاده کند. گاهی اوقات به این دارایی ها، حساب جاری یا دارایی های مشابه وجه نقد نیز گفته می شود؛ زیرا این دارایی ها را می توانید به راحتی به درآمد و یا وجه نقد تبدیل كنید. این دارایی ها، بودجه مورد نیاز برای فعالیت های شركت را فراهم می سازند. بنابراین، دارایی ثابت و دارایی جاری در موارد مختلفی با یکدیگر اختلاف دارند.

دارایی های جاری کدامند؟

دارایی مختلفی را به عنوان دارایی جاری می توان در نظر گرفت که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• وجه نقد
• حساب های دریافتی در صورتی كه منجر به جریان ورودی نقدی شوند. های كوتاه مدت
• سرمایه گذاری بر روی اوراق قرضه شركت، در صورتی كه نرخ بازدهی بیشتر از وجه نقد مورد انتظار باشد و سررسیدی كم تر از یک سال داشته باشند.
• مواد خام
• كالاهای نهایی موجود در شركت
• و.

توجه: سرمایه گذاری بر روی اوراق قرضه در مدت زمان طولانی تر، جزء سرمایه گذاری های بلندمدت و دارایی های غیر جاری محسوب می شود.

دارایی های غیر مشهود

همانطور که اشاره شد، در بعضی از مواقع به دارایی های ثابت، مشهود نیز گفته می شود. در طرف مقابل، علاوه بر دارایی های مشهود، دارایی های غیر مشهود نیز وجود دارد كه در اینجا به برخی از آن ها اشاره می کنیم:

• سرقفلی
• حق نشر
• مالكیت معنوی
• علائم تجاری
• و.

جمع بندی

تا اینجای کار با مفهوم دارایی آشنا شدیم و دانستیم که دارایی های یک شرکت را می توان به 2 دسته دارایی ثابت و دارایی جاری تقسیم کرد. به طور کلی دارایی ثابت و دارایی جاری، تفاوت های زیادی با یکدیگر دارند و معمولا هر نوع دارایی که نقدشوندگی بیشتری داشته باشد و در کوتاه مدت بتوان از آن برای شناسایی سود استفاده کرد، دارایی جاری گفته می شود و در طرف مقابل، دارایی هایی مانند ماشین آلات، تجهیزات، زمین، ساختمان و. به عنوان دارایی های ثابت در نظر گرفته می شود. سرمایه گذاران باید به این نکته توجه کنند که برای مشاهده دارایی ثابت و دارایی جاری یک شرکت می توانند به سایت کدال مراجعه کنند؛ البته لازم به ذکر است که در خصوص دارایی ثابت و دارایی جاری شرکت، فقط به سایت کدال و گزارشات منتشر شده در آن اکتفا نکنید و برای بررسی هر چه بیشتر شرکت مذکور، از منابع مختلف استفاده کنید.

ترازنامه طبقه بندی شده

ترازنامه، تصویری از وضعیت مالی واحد تجاری در یک مقطع زمانی را نشان می‌دهد. برای اینکه استفاده کنندگان اطلاعات حسابداری از موقعیت مالی واحد تجاری درک بهتری داشته باشند، اغلب از ترازنامه طبقه بندی شده استفاده می‌کنند.

نکته : در تجدید نظر سال 1397 استاندارد شماره یک حسابداری با عنوان ارائه صورت‌های مالی، عبارت “ترازنامه” به “صورت وضعیت مالی” تغییر یافت.

ترازنامه طبقه بندی شده، دارایی‌ها و بدهی‌های مشابه را بوسیله طبقه بندی در کنار هم قرار می‌دهد.

ترازنامه طبقه بندی شده مفید است، زیرا حساب‌هایی که ویژگی‌های مشابهی دارند را در یک طبقه یا گروه قرار می‌دهد.

طبقه بندی ترازنامه به استفاده کنندگان صورت‌های مالی کمک می‌کند تا تعیین کنند:

آیا واحد تجاری دارایی و منابع کافی برای پرداخت بدهی‌ها در سررسید اختیار دارد یا خیر.

میزان مبلغ مطالبات بستانکاران کوتاه مدت و بلندمدت نسبت به کل دارایی‌های شرکت.

در ترازنامه، دارایی‌ها به دو قسمت دارایی جاری و دارایی غیر جاری تقسیم می‌شوند، و بدهی‌ها به دو قسمت بدهی جاری و بدهی غیر جاری طبقه بندی می‌شوند.

بسیاری از این طبقه بندی‌ها را می‌توان در ترازنامه (صورت وضعیت مالی) سال 1400 شرکت ذوب آهن اصفهان (تصویر زیر) مشاهده کنید.

دارایی‌های جاری

دارایی‌های جاری دارایی‌هایی هستند که شرکت انتظار دارد ظرف مدت یک سال یا یک چرخه عملیاتی آن، هر کدام که طولانی‌تر باشد، آن‌ها را به وجه نقد تبدیل یا استفاده کند.

چرخه عملیاتی، میانگین مدت زمانی است که برای خرید یا تولید کالا، فروش آنها و سپس دریافت وجه نقد از مشتریان صرف می‌شود.

در ترازنامه شرکت ذوب آهن اصفهان دارایی‌های جاری 157,296,441 میلیون ریال است.

در اکثر واحدهای تجاری، برای طبقه بندی دارایی‌های جاری، از فاصله زمانی یک‌سال از تاریخ ترازنامه استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، حساب‌های دریافتنی یک نوع دارایی جاری است زیرا شرکت آنها را ظرف یک سال به پول نقد تبدیل می‌کند. موجودی مواد و کالا یک دارایی جاری است زیرا شرکت انتظار دارد تا یک سال آینده آنها را مصرف کند یا به فروش برساند.

برخی از شرکت‌ها از دوره‌ای بیش از یک سال برای طبقه بندی دارایی‌ها و بدهی‌ها به عنوان جاری استفاده می‌کنند زیرا چرخه عملیاتی آنها بیش از یک سال است.

برای اکثر کسب و کارها، چرخه عملیاتی کمتر از یک سال طول می‌کشد، بنابراین آنها از بازه زمانی یک سال برای طبقه بندی دارایی‌های جاری استفاده می‌کنند. اما برای برخی از کسب و کارها، مانند تولید کنندگان هواپیما و کشتی، ممکن است این مدت بیش از یک سال باشد.

معمولا دارایی‌های جاری شامل موارد زیر است:

(2) سرمایه گذاری کوتاه مدت

(3) حساب‌های دریافتنی

(4) موجودی مواد و کالا

(5) پیش پرداخت هزینه‌ها (مانند پیش پرداخت بیمه)

شرکت ذوب آهن اصفهان در ترازنامه خود ، جمع دارایی‌های جاری را 157,296,441 میلیون ریال گزارش کرده است.

دارایی‌های غیر جاری

واحد تجاری باید تمام دارایی‌های که در طبقۀ دارایی جاری قرار نمی‌گیرند را به عنوان دارایی غیر جاری طبقه‌بندی کند.

انواع متداول دارایی‌های غیر جاری عبارتند از: سرمایه گذاری بلند مدت، دارایی‌های ثابت مشهود، دارایی‌های نامشهود.

شرکت ذوب آهن اصفهان در ترازنامه خود ، جمع دارایی‌های غیر جاری را 131,433,731 میلیون ریال گزارش کرده است.

در ادامه هریک اقلام دارایی غیر جاری را شرح می‌دهیم.

سرمایه گذاری بلندمدت

سرمایه گذاری بلندمدت به سرمایه‌گذاری‌هایی گفته‌ می‌شود كه‌ به قصد استفاده‌ مستمر در فعالیت‌های‌ واحد تجاری‌ نگهداری‌ می‌شود. یك‌ سرمایه‌گذاری‌ هنگامی‌ به عنوان‌ دارایی‌ غیر جاری‌ طبقه‌بندی‌ می‌شود كه‌ به قصد نگهداری‌ برای بلندمدت باشد یا واگذاری‌ آن‌ توسط‌ سرمایه‌گذار دارای محدودیت‌هایی‌ باشد.

شرکت ذوب آهن اصفهان در ترازنامه خود سرمایه گذاری‌های بلندمدت را 6,451,075 میلیون ریال گزارش کرده است.

دارایی‌های ثابت مشهود

دارایی‌ ثابت مشهود، به‌ دارایی مشهودی ‌اطلاق می‌شود که به منظور استفاده در تولید یا عرضه کالاها یا خدمات، اجاره به دیگران یا برای مقاصد اداری توسط واحد تجاری نگهداری می‌شود و انتظار می‌رود بیش از یک دوره مالی مورد استفاده قرار گیرد.

انواع مختلف دارایی ثابت مشود شامل زمین‌، ساختمان‌، ماشین‌آلات‌ و تجهیزات‌، كشتی‌،هواپیما،وسایل‌ نقلیه‌،اثاثـه و منصوبات،‌ وتأسیسات‌ می‌باشد.

شرکت ذوب آهن اصفهان در ترازنامه خود، دارایی‌های ثابت مشهود را 111,804,588 میلیون ریال گزارش کرده است.

دارایی‌های نامشهود

بسیاری از شرکت‌ها دارایی‌هایی با عمر طولانی دارند که ماهیت فیزیکی ندارند، اما اغلب بسیار ارزشمند هستند. ما این دارایی‌ها را دارایی‌های نامشهود می‌نامیم.

یکی از مهمترین دارایی‌های نامشهود سرقفلی است.

موارد دیگر شامل حق اختراع، حق چاپ، و علائم تجاری یا نام‌های تجاری است که به شرکت حق استفاده انحصاری را برای مدت زمان مشخصی می‌دهد.

شرکت ذوب آهن اصفهان در ترازنامه، دارایی‌های نامشهود را 211,707 میلیون ریال گزارش کرده است.