شاخص‌های تاخیری یا به تعویق افتاده

نحوه محاسبه سود پس از سررسید و جریمه دیر کرد

میزان تسهیلات اعطایی و سود آن به صراحت در قرارداد تصریح می‌شود، اما تقویم میزان دقیق خسارت دیرکرد در قرارداد ممکن نیست و تابع ظرف زمانی تخلف وام‌گیرنده است، موضوع این نوشتار، رویه بانک‌ها در محاسبه تأخیر تأدیه ( جریمه دیر کرد ) در قراردادها است.

یکی از راه‌های کنترل بازپرداخت بدهی افراد به بانک‌ها ، تمدید مدت بدهی با نرخ بهره جدید یا گرفتن درصدی به صورت جریمه دیرکرد است.

چنانچه شخص بدهی خود را در سررسید نپردازد، بانک درصدی را به صورت جریمه دیرکرد اخذ می‌کند.

با پیروزی انقلاب و روند اسلامی‌شدن قوانین، از جمله اقدام‌های اساسی در نظام بانکداری ایران، نفی نظام بانکداری ربوی بود. حرمت ربا باعث شد تا کوشش‌هایی در جهت حذف ربا از بانک‌ها صورت گیرد. (مهرپور، 1371، ج3: 193 و 198) پس از آن بانک‌ها برای جلب مشارکت مردم و ترغیب مشتریان به بازپرداخت بدهی، خسارت تأخیر تأدیه را مطالبه نمی‌کردند و نرخ بهره را به صورت کارمزد تا 4 درصد کاهش دادند. اجرای شکل جدید بانکداری، به تدریج مشکلاتی را جلوه‌گر ساخت.

حذف ربا و جریمه تأخیر بدهی، باعث شد تا افراد بدحساب با استفاده از موقعیت به دست آمده، در پرداخت بدهی خود به بانک‌ها کوتاهی کنند و نظام بانکی را ناکارآمد سازند.

سوء‌استفاده برخی افراد در بازپرداخت بدهی و بروز مشکلات شاخص‌های تاخیری یا به تعویق افتاده اجرایی و مالی در بانک‌ها، باعث شد شورای پول و اعتبار برای رفع مشکل، در پی قانونی‌کردن اخذ جریمه دیرکرد و تأیید شرعی آن برآید؛ از این رو طرحی را تهیه کرد که در آن بدهکار به صورت شرط می‌پذیرفت که اگر بدهی را در سررسید نپردازد، جریمه را بدهکار شود. شورای نگهبان نیز تصویب کرد که اگر وام گیرنده به صورت شرط بپذیرد که در صورت نپرداختن بدهی در سررسید، مبلغی معادل 12 درصد مانده بدهی برای هر سال را به بانک بپردازد؛ گرفتن آن مبلغ جایز است. از این رو با قرارگرفتن موضوع به صورت شرط ضمن عقد، مشکلات قراردادهای منعقد شده از سال تأیید این قانون (1362) به بعد رفع شد.

در قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379، پرداخت خسارت تأخیر تأدیه اعاده شده و ماده 522 8 به این موضوع اختصاص یافت.

طبق این ماده، مطالبه خسارت تأخیر تأدیه از زمان سررسید تا هنگام تسویه، در صورتی ممکن است که شاخص قیمت‌ها تغییر فاحش پیدا کرده باشد. به عبارت دیگر، نرخ تورم از زمان سررسید تا زمان پرداخت به حدی باشد که عرفاً قابل مسامحه نباشد.

پس اگر نرخ تورم تغییر پیدا نکرده باشد یا این که تغییر منفی بوده یا به حدی کم باشد که عرفاً قابل مسامحه تلقی شود، بدهکار متعهد به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه نخواهد بود.

سود پس از سررسید و خسارت تأخیر تأدیه چیست؟

در دادخواست‌های ارائه شده از سوی بانک، اصل وام، سود و سود پس از سررسید و خسارت تأخیر تأدیه، مورد مطالبه بانک قرار می‌گیرد. که در قرارداد مضاربه، آن را «سهم مشارکت بانک» می‌نامند.

اصطلاح سود پس از سررسید به سودی اطلاق می‌شود که به ماخذ توافق شاخص‌های تاخیری یا به تعویق افتاده شده در قرارداد بابت ایام پس از سررسید وام و در صورت عدم پرداخت آن در سررسید توسط مشتری، بدان تعلق می‌گیرد. خسارات تأخیر تأدیه یا خسارت دیرکرد نیز گاه در قرارداد قید می‌شود که غالباً میزان آن شش درصد است یا آن که نسبت به آن سکوت می‌شود و در این صورت با تغییر فاحش در ارزش قیمت بر طبق شاخص سالانه بانک مرکزی محاسبه می‌شود.

فرض کنید شخصی براساس قرارداد فروش اقساطی، مبادرت به دریافت تسهیلات خرید وسایل و تأسیسات کشاورزی از بانک می‌کند. این قرارداد، یک ساله و از نوع مضاربه تضمینی با سود 12 درصد تنظیم می‌شود. چنانچه مبلغ تسهیلات 50 میلیون ریال باشد، سود یک ساله آن معادل مبلغ 6 میلیون ریال است.

اگر وام گیرنده ظرف 2 سال پس از سررسید از پرداخت وام خودداری کند و دادخواست مطالبه علیه وی اقامه شود، باید به ازای هر سال مبلغ 6 میلیون ریال و به ازای 2 سال دیرکرد مبلغ 12 میلیون ریال به عنوان سود پس از سررسید و مجموعاً با احتساب یک سال بازپرداخت وام، مبلغ 18 میلیون ریال به عنوان سود و سود پس از سررسید پرداخت کند. افزون بر آن، خسارت تأخیر تأدیه معادل 6 درصد اصل بدهی پرداخت نشده از تاریخ سررسید تا تسویه کامل (2 سال) که معادل مبلغ 6 میلیون ریال است برای وی لحاظ می‌شود.

اصل بدهی 50.000.000 ریال

سود یک ساله تسهیلات بانکی تا زمان سررسید 50.000.000×%12

سود پس از سررسید تا تاریخ تسویه

(در دو سال) =6.000.000×2

خسارت تأخیر تأدیه مربوط به بدهی پرداخت نشده از سررسید تا تاریخ تسویه (دو سال) 2×50.000.000×6%

معرفی کامل شاخص MACD برای ارزهای دیجیتال + نحوه نمودارخوانی

MACD (مکدی) مخفف عبارت Moving Average Convergence Divergence به معنی همگرایی واگرایی میانگین متحرک است. این یک اُسیلاتور است که به طور گسترده توسط تریدرها برای تحلیل تکنیکال مورد استفاده قرار می گیرد.

مکدی یک ابزار دنبال کننده روند است که از میانگین‌های متحرک برای تعیین حرکت آنی یک سهم، ارز دیجیتال یا یک دارایی قابل ترید دیگر استفاده می‌کند.

این اسیلاتور توسط Gerald Appel در اواخر دهه ۱۹۷۰ توسعه داده شد. این شاخص وقایع قیمتی را که قبلا روی داده‌اند را پیگیری می‌کند. MACD در طبقه اسیلاتورهای Lagging (تاخیری) قرار می‌گیرد (این نوع شاخص‌ها، سیگنال‌ها را بر اساس داده‌ها یا حرکت قیمت گذشته ارائه می‌دهند).

MACD می‌تواند برای اندازه گیری حرکت آنی بازار و روندهای احتمالی قیمت مفید باشد. بسیاری از تریدرها از این شاخص برای تشخیص نقاط ورود و خروج استفاده می‌کنند.

قبل از بررسی عمیق مکانیزم‌های MACD، لازم است که مفهوم میانگین‌های متحرک را درک کنیم؛ به تعریفی ساده، یک میانگین متحرک (MA) خطی است که ارزش میانگین داده‌های قبلی را در خلال یک دوره از قبل تعریف شده ارائه می دهد. در فضای بازارهای مالی، میانگین‌های متحرک در میان مشهورترین شاخص‌ها برای تحلیل تکنیکال هستند.

میانگین‌های متحرک را می توان به دو نوع مختلف تقسیم بندی کرد: میانگین‌های متحرک ساده (SMA) و میانگین‌های متحرک نمایی (EMA)؛ میانگین‌های متحرک ساده، همه ورودی‌های داده را به طور مساوی می‌سنجند و میانگین‌های متحرک نمایی، اهمیت بیشتری به ارزش داده‌های اخیر (نقاط قیمتی جدیدتر) می‌دهند.

MACD چگونه کار می‌کند؟

شاخص مکدی با تفاضل دو میانگین متحرک نمایی ایجاد می‌شود و خط اصلی (MACD Line) را ایجاد می‌کند. این خط برای محاسبه یک میانگین نمایی دیگر به کار می‌رود که خط سیگنال را شکل می‌دهد.

علاوه بر این‌ها، هیستوگرام MACD نیز وجود دارد که بر اساس تفاوت بین آن دو خط محاسبه می‌شود. این هیستوگرام همراه با دو خط دیگر، در بالا و پایین خط مرکز نوسان می‌کنند که به این خط، خط صفر هم گفته می‌شود.

بنابراین شاخص MACD متشکل از سه عنصر است که در حول خط صفر حرکت می‌کنند:

• خط MACD: به تعیین حرکت آنی رو به بالا یا رو به پایین بازار (روند بازار) کمک می‌کند. این خط در اثر تفاضل دو میانگین متحرک نمایی محاسبه می‌شود.
• خط سیگنال: یک میانگین متحرک نمایی از خط MACD است (معمولا میانگین متحرک نمایی دوره ۹). ترکیب خط سیگنال با خط مکدی، می‌تواند در تشخیص برگشت‌های احتمالی یا نقاط ورود و خروج مفید باشد.
• هیستوگرام: یک ارائه گرافیکی از همگرایی و واگرایی خط MACD و خط سیگنال است. به عبارت دیگر، هیستوگرام بر اساس تفاوت بین این دو خط محاسبه می‌شود.

خط MACD

به طور کلی، میانگین‌های متحرک نمایی بر طبق قیمت‌های بسته شدن یک دارایی اندازه گیری می‌شوند. به صورت پیش فرض، دوره‌هایی که برای محاسبه این دو میانگین متحرک نمایی به کار می‌روند، معمولا دوره‌های ۱۲ (سریع‌تر) و دوره‌های ۲۶ (کندتر) هستند.

دوره را می‌توان با روش‌های مختلفی سازمان داد (دقیقه، ساعت، روز، هفته، ماه). اما در این مقاله بر تنظیمات روزانه متمرکز می‌شویم. هنوز هم شاخص MACD ممکن است برای مطابقت شاخص‌های تاخیری یا به تعویق افتاده با استراتژی‌های ترید مختلف سفارشی (Custom) شود. (منظور از سفارشی‌سازی، تغییر عددهای میانگین‌های متحرک است.)

با در نظر گرفتن دوره‌های زمانی استاندارد، خط MACD ، خود با تفاضل میانگین متحرک نمایی ۲۶ روز از میانگین متحرک نمایی ۱۲ روز محاسبه می‌شود.

MACD Line= 12d EMA – 26d EMA

همانطور که بیان شد، خط مکدی در بالا و پایین خط صفر نوسان می‌کند و این چیزی است که تقاطع‌های خط مرکز را تشکیل می‌دهد. تریدرها از روی این تقاطع‌ها، متوجه می‌شوند که چه زمانی میانگین متحرک نمایی ۱۲ روز و ۲۶ روز، موقعیت نسبی خود را تغییر می‌دهند.

خط سیگنال

معمولا خط سیگنال از میانگین متحرک نمایی ۹ روز خط اصلی محاسبه می‌شود و در نتیجه بینش بیشتری در مورد حرکت های قبلی فراهم می‌کند.

Signal Line= 9d EMA of MACD Line

زمانی که خط MACD و خط سیگنال برخورد می‌کنند، معمولا به عنوان سیگنال برگشت روند تلقی می‌شوند؛ مخصوصا وقتی که آنها در انتهای نمودار مکدی اتفاق می‌افتند (بسیار بالاتر یا بسیار پایین‌تر از خط صفر). البته مکدی همیشه سیگنال‌های صحیح نمی‌دهد؛ زیرا قیمت همیشه بر طبق اعداد انتخابی این شاخص عمل نمی‌کنند.

هیستوگرام MACD

هیستوگرام یک ثبت بصری از حرکات نسبی خط MACD و خط سیگنال است. هیستوگرام به بیان ساده، با تفاضل یکی از این دو خط از دیگری محاسبه می‌شود:

MACD histogram= MACD Line – Signal Line

هیستوگرام به جای اضافه کردن یک خط متحرک سوم، از یک نمودار میله‌ای ساخته شده است و از لحاظ بصری خواندن و تعبیر آن را آسان‌تر می‌کند. توجه داشته باشید که میله‌های هیستوگرام چیزی در مورد حجم ترید آن دارایی نشان نمی‌دهد.

تنظیمات MACD

همانطور که قبلا نیز اشاره شد، تنظیمات پیش فرض اسیلاتور MACD ، بر اساس میانگین‌های متحرک نمایی دوره‌های ۹، ۲۶ و ۱۲ است؛ اما تحلیلگران تکنیکال و کارشناسان چارت، می‌توانند دوره‌ها را برای حساسیت بیشتر و شخصی سازی، تغییر دهند. به عنوان مثال، تنظیمات مکدی ۵, ۳۵, ۵ ، معمولا در بازارهای مالی سنتی، همراه با تایم فریم‌های طولانی‌تر مانند هفتگی یا ماهانه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شایان توجه است که به دلیل نوسان بالای بازارهای ارز دیجیتال، افزایش حساسیت شاخص MACD ممکن است خطرناک باشد؛ زیرا احتمالا منجر به سیگنال‌های غلط بیشتر و اطلاعات گمراه کننده می‌شود.

نحوه خواندن نمودارهای MACD

MACD همچنان که از نامش بر می‌آید، به پیگیری رابطه بین میانگین‌های متحرک می‌پردازد؛ ارتباط بین این دو خط را می‌توان به عنوان همگرایی یا واگرایی توصیف کرد. همگرایی (واگرایی منفی) زمانی رخ می‌دهد که روند ادامه پیدا می‌کند. تشخیص همگرایی به این صورت است که MACD دقیقا همان چیزی را نشان می‌دهد که در نمودار اتفاق افتاده است. واگرایی برعکس همگرایی است؛ یعنی چیزی که این شاخص نشان می‌دهد، برعکس چیزی است که روی نمودار است. در نمودار بالا، واگرایی را به صورت واضح مشاهده می‌کنیم.

سیگنال‌های مربوط به شاخص مکدی مرتبط به قطع خطوط هستند. به این صورت که خط MACD از بالا یا پایین خط مرکز عبور می‌کند و یا این که از بالا یا پایین خط سیگنال عبور می‌کند.

توجه داشته باشید که هر دو تقاطع‌های خط مرکز و خط سیگنال ممکن است چندین بار اتفاق بیافتند و سیگنال‌های اشتباه و فریبنده زیادی را ایجاد کنند؛ مخصوصا در ارتباط با دارایی‌های پرنوسان مانند ارزهای دیجیتال، این امر بسیار رایج است. بنابراین نباید تنها به شاخص MACD متکی بود.

تقاطع‌های خط مرکزی

قطع خطوط مرکزی وقتی روی می‌دهند که خط MACD در ناحیه مثبت یا منفی حرکت می‌کند. وقتی که از بالای خط مرکزی عبور می‌کند، مکدی سیگنال مثبت می‌دهد؛ این یعنی زمانی که میانگین متحرک نمایی ۱۲ روزه بیشتر از میانگین ۲۶ روزه است.

بر عکس، MACD منفی وقتی نشان داده می‌شود که خط مکدی از پایین خط مرکز عبور می‌کند و این زمانی است که میانگین ۱۲ روزه کمتر از میانگین ۲۶ روزه است. به عبارت دیگر، خط مکدی مثبت، نشان دهنده حرکت آنی رو به بالای قوی است، در حالی که مکدی منفی نشان دهنده حرکت قوی به سمت پایین است.

تقاطع خط سیگنال

وقتی که خط MACD از بالای خط سیگنال عبور می‌کند، تریدرها آن را به عنوان موقعیت خرید احتمالی تعبیر می‌کنند. از طرف دیگر وقتی که این خط از زیر خط سیگنال می‌گذرد، تریدرها آن را یک موقعیت فروش تلقی می‌کنند.

در حالی که تقاطع سیگنال می‌تواند مفید باشد، اما باید توجه داشت که همیشه قابل اعتماد نیست. همچنین باید توجه داشته باشید که آنها در کجای نمودار اتفاق می‌افتند. این می‌تواند روشی برای تقلیل ریسک باشد.

به عنوان مثال، اگر تقاطع خرید را نشان دهد، اما خط مکدی در زیر خط مرکزی باشد، شرایط بازار ممکن است هنوز هم بازار خرسی تلقی شود. بر عکس، اگر تقاطع خط سیگنال نشان دهنده یک نقطه فروش احتمالی باشد اما خط MACD مثبت باشد، شرایط بازار هنوز گاوی تعبیر می‌شود. در چنین سناریویی، دنبال کردن سیگنال فروش، احتمالا ریسک بیشتری خواهد داشت.

MACD و واگرایی‌های قیمت

همراه با قطع خط سیگنال و خط مرکزی، شاخص MACD ممکن است سیگنال واگرایی را از طریق حرکت شاخص مکدی و حرکت قیمت (Price Action) آن دارایی فراهم کند.

به عنوان مثال، اگر حرکت قیمت یک ارز دیجیتال قله بالاتری را ثبت کند و در همان حال MACD قله پایین‌تری را ثبت کند، واگرایی خواهیم داشت. این نشان دهنده این است که علیرغم افزایش قیمت در نمودار، حرکت گاوی در مکدی، به اندازه قبل قدرتمند نمانده است. واگرایی‌ها معمولا به عنوان موقعیت‌های معکوس شدن قیمت تعبیر می‌شوند؛ زیرا آنها قبل از بر عکس شدن قیمت می‌آیند.

همچنین اگر خط MACD دو کف افزاینده را تشکیل دهد، ولی قیمت دو کف کاهش قیمت را نشان دهد، این نیز واگرایی است و به ما می‌گوید که علیرغم کاهش قیمت، فشار خرید قوی‌تر شده است.

کلام آخر

وقتی که صحبت از تحلیل تکنیکال می‌شود، مکدی یکی از مفیدترین ابزارهای موجود است. نه تنها استفاده از آن آسان است، بلکه در شناسایی روندهای بازار و حرکت آنی بازار بسیار موثر است.

یکی از روش‌هایی که می‌توان از سیگنال‌های اشتباه مکدی جلوگیری کرد، تنظیم اعداد بزرگ‌تر است. با اعداد بزرگ‌تر، این اسیلاتور سیگنال‌ها را با تاخیر بیشتری ارائه می‌دهد؛ اما درصد اشتباه آنها کمتر می‌شود. چرا که سیگنال‌های مکدی، مانند اکثر اندیکاتورها و اسیلاتورهای تحلیل تکنیکال، همیشه درست نیست و سیگنال‌های گمراه شاخص‌های تاخیری یا به تعویق افتاده کننده و غلط زیادی ایجاد می‌کند، مخصوصا در ارتباط با دارایی‌های پرنوسان مثل ارزهای دیجیتال، روند ضعیف یا حرکت قیمت بدون روند (Range) این اشتباهات بسیار رایج است. در نتیجه بسیاری از تریدرها از مکدی در کنار دیگر شاخص‌ها مانند RSI استفاده می‌کنند تا ریسک را کاهش دهند و سیگنال‌ها صحیح بیشتری دریافت کنند.

بارداری عقب افتاده یا دیررس

بارداری عقب افتاده یا دیررس زمانی رخ می دهد که زایمان در هفته 41 بارداری شروع نمی شود. تاخیر در زایمان ممکن است باعث نگرانی یا اضطراب شما شود. با این حال، باید بدانید که زایمان بین هفته های 37 تا 42 بارداری معمول است. ممکن است به دلایل زیادی مانند بارداری اول یا تمایل ژنتیکی رخ دهد. معمولاً این عارضه هیچ خطری ندارد، اما اگر بارداری به هفته 42 یا 43 برسد، ممکن است در برخی موارد عوارض خاصی ایجاد کند. اگر در چنین موقعیتی هستید، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید که بارداری شما را به دقت زیر نظر دارد و شما را در مورد مراحل آینده راهنمایی می کند. برای اطلاع از دلایل بارداری تاخیری و اقداماتی که می توانید برای مقابله با آن انجام دهید، پست را بخوانید.

آنچه در این مقاله خواهید خواند:

چرا زایمان عقب می افتد؟

زایمان معمولا بین هفته های 37 تا 41 بارداری شروع می شود، اما در برخی موارد، بارداری ممکن است بیش از هفته 42 طولانی شود. به این حالت حاملگی دیررس، پس از ترم یا طولانی مدت گفته می شود.

هیچ دلیل دقیقی برای عقب افتادن نوزاد وجود ندارد، اما از هر 100 زن، حدود 5 نفر بارداری دیررس دارند. در اینجا برخی از دلایل احتمالی وجود دارد که تصور می شود علت بارداری دیررس باشد:

• بارداری اول
• افزایش وزن مادر
• استعداد ژنتیکی (ارثی)
• سابقه بارداری تاخیری قبلی
• تاریخ سررسید اشتباه محاسبه شده
• وضعیت نوزاد، مانند وضعیت بریچ

علائم بارداری عقب افتاده، عبارتند از:

• مکونیوم در مایع آمنیوتیک
• حجم کم مایع آمنیوتیک
• جفت با عملکرد ناکافی

آیا بارداری دیرهنگام می تواند مشکل ساز باشد؟

اگر یک هفته تاخیر داشته شاخص‌های تاخیری یا به تعویق افتاده باشید (در هفته چهل و یکم)، تا زمانی که بارداری خوب پیش می رود، ممکن است هیچ خطر یا عارضه ای برای کودک یا شما وجود نداشته باشد. با این حال، اگر یک هفته بیشتر به تاخیر بیفتد (تا هفته 42 یا هفته 43 پیش می رود)، ممکن است خطراتی وجود داشته باشد.

شما و نوزاد احتمالاً با خطرات زیر روبرو هستید:

همین الان رایگان سوالتو از بهترین پزشکان و متخصصان بپرس.کلیک کنید.

بنابراین، پزشک به طور مداوم شما را تحت نظر خواهد داشت تا خطرات را به حداقل برساند.

مراقبت و نظارت در بارداری تاخیری

پس از سپری شدن موعد مقرر، پزشک چگونه شما را تحت نظر خواهد داشت. به شما پیشنهاد می شود تعداد دفعات لگد زدن نوزادتان را بشمارید. این یک روش آسان برای اطمینان از اینکه کودک شما خوب عمل می کند است.

کد تخفیف : zanan

تست بدون استرس دو بار در هفته انجام می شود و ضربان قلب جنین به دقت با CTG (کاردیوتوکوگرافی) کنترل می شود. اگر در تست بدون تنش ناهنجاری شناسایی شود، تست استرس انقباضی انجام می شود. این به تعیین هر گونه نارسایی جفتی رحمی کمک می کند که نشان دهنده کاهش جریان خون در جفت است. علاوه بر آنها:

• سرعت سنجی داپلر با اندازه گیری سرعت جریان خون از طریق شریان نافی به ارزیابی عملکرد جفت کمک می کند.
• انجام یک پروفایل بیوفیزیکی (BPP) برای بررسی حرکات نوزاد، سطح مایع آمنیوتیک، تون عضلات و الگوهای تنفسی.
• انجام آزمایش شاخص مایع آمنیوتیک برای تعیین سطح مایع – سطوح کافی مایع آمنیوتیک نشان دهنده عملکرد مناسب جفت است.
• گام بعدی شروع زایمان با تکنیک های مختلف و اثبات شده پزشکی است.

روش های القای زایمان چیست؟

اگر بارداری بیش از 41 هفته طولانی شود، پزشکان معمولا القای زایمان را پیشنهاد می کنند. در صورت وجود هر گونه عارضه ای برای نوزاد و نیاز به زایمان سریع، در این صورت زایمان القاء می شود.

حتی اگر هیچ عارضه ای وجود نداشته باشد، برای جلوگیری از هر گونه عارضه غیرضروری، پزشک پس از اتمام تاریخ زایمان، القای زایمان را پیشنهاد می کند:

• حدود 9 نوزاد از هر 3000 نوزاد در اثر عدم ایجاد زایمان پس از موعد مقرر جان خود را از دست دادند.
• تنها 1 نوزاد از هر 3000 نوزاد در هنگام زایمان پس از موعد مقرر جان خود را از دست دادند.

قبل از اینکه پزشک زایمان را القا کند، معاینه واژینال را انجام می دهد تا بررسی کند که آیا دهانه رحم شما برای زایمان آماده است یا خیر. از داروهایی استفاده می کنید که به رسیدن دهانه رحم برای شروع زایمان کمک می کند. یکی از روش های القایی زیر استفاده خواهد شد:

شاخص‌های تاخیری یا به تعویق افتاده
• غشاء و فرآیندهای غشایی: جدا کردن غشای کیسه آمنیوتیک از دیواره رحم برای شروع زایمان.
• پارگی مصنوعی غشاها: برش کوچکی که با یک قلاب پلاستیکی در کیسه ایجاد می‌شود می‌تواند شروع به زایمان کند.
• پروستاگلاندین ها: هورمون هایی به شکل ژل برای رسیدن به دهانه رحم اعمال می شود که می تواند باعث زایمان شود.
• کاتتر بالون در حال رسیدن دهانه رحم: این لوله با فشار بر دهانه رحم به کشش و باز شدن دیواره دهانه رحم کمک می کند. کاتتر به مدت 15 ساعت یا تا زمانی که بیفتد در جای خود باقی می ماند.
• اکسی توسین: یک هورمون مصنوعی که به شکل قرص (خوراکی مصرف می شود) یا شیاف (وارد واژن) یا از طریق قطره IV تجویز می شود می تواند به شروع زایمان کمک کند.

عوامل خطر مرتبط با القای زایمان

با این حال، برخی از عوامل خطر مرتبط با القای زایمان نیز وجود دارد. آنها عبارتند از:

• افزایش شانس سزارین
• ممکن است پس از زایمان طبیعی دچار خونریزی شدید شود.
• القای زایمان ممکن است در ابتدا موثر نباشد، بنابراین باید آن را تکرار کنید.
• استفاده از پروستاگلاندین ها ممکن است باعث تهوع، استفراغ، درد عضلانی و اسهال شود.
• نیاز به اپیدورال برای کاهش اثر درد زایمان. این همچنین خطر مداخلات مامایی مانند زایمان کمکی واژینال با استفاده از فورسپس یا وکیوم را افزایش می دهد.

در طول القای زایمان، پزشک به طور مداوم ضربان قلب نوزاد را بررسی می کند و سلامت شما را نیز تحت نظر دارد. اگر این روش ها خطرناک به نظر می رسند، چند راه طبیعی برای القای زایمان وجود دارد.

آیا می توان زایمان را به طور طبیعی القا کرد؟

در اینجا چند راه اثبات شده برای القای زایمان طبیعی وجود دارد.

• طب سوزنی: سوزن ها در نقاط خاصی از بدن برای تامین انرژی و تحریک اندام های خاصی که شروع کننده زایمان هستند، وارد می شوند.
• تحریک نوک پستان: مالش یا چرخاندن آرام نوک سینه شاخص‌های تاخیری یا به تعویق افتاده ها می تواند به ترشح اکسی توسین که شروع کننده زایمان است کمک کند.
• رابطه جنسی: داشتن رابطه جنسی می تواند منجر به ارگاسم شود که باعث آزاد شدن اکسی توسین برای شروع انقباض می شود.
• پیاده روی می تواند به کودک کمک کند تا روی دهانه رحم فشار بیاورد و باعث ترشح اکسی توسین شود که انقباضات را شروع می کند.

همیشه قبل از امتحان هر یک از این تکنیک ها با پزشک صحبت کنید.

چگونه از بارداری عقب افتاده جان سالم به در ببریم؟

در اینجا نکاتی وجود دارد که می توانید برای زنده ماندن از بارداری دیررس دنبال کنید:

• زیاد استراحت کنید.
• تکنیک های تمدد اعصاب و مدیتیشن را تمرین کنید.
• خودتان را درگیر فعالیت های سبکی کنید که از آنها لذت می برید.
• از درخواست کمک از دوستان و اعضای خانواده خود دریغ نکنید.
• در صورت بروز هر گونه ناراحتی با پزشک خود صحبت کنید.

برخی از زنان به دلایل احتمالی مانند وراثت یا وضعیت بریچ نوزاد، حاملگی دیررس را تجربه می کنند. اگر حجم مایع آمنیوتیک یا مکونیوم در مایع آمنیوتیک کم باشد، پزشک ممکن است حاملگی دیررس را تشخیص دهد. اگر بارداری شما از هفته چهل و دوم فراتر رود، ممکن است عوارضی مانند عفونت رحم، مرده زایی، خونریزی پس از زایمان و غیره ایجاد کند. بنابراین اگر بارداری شما به تاخیر افتاده است، سریعا با پزشک مشورت کنید. پزشکان می توانند وضعیت شما را با استفاده از تکنیک های مختلف مانند تست های بدون استرس و سرعت سنجی داپلر بررسی کنند. پزشکان شما ممکن است با استفاده از دارو یا روش های طبیعی، زایمان را القا کنند. بهترین راه برای مقابله با این موقعیت، حفظ آرامش، بدون استرس و استراحت کافی است.

آیا القای زایمان دردناک تر است؟

زایمان القایی احتمالاً دردناک تر از زایمان خود به خودی است. بنابراین باید به شما تسکین درد مناسب ارائه شود. این می تواند از تسکین درد ساده، مانند حواس پرتی، رایحه درمانی، هیپنوتیزم درمانی، طب سوزنی تا اپیدورال باشد. شما باید تشویق شوید تا از مهارت های مقابله ای خود نیز استفاده کنید، و مراقبان زایمان باید حمایت کنند. در حالت ایده آل، به شما این فرصت داده می شود که در آب کار کنید

زایمان بعد از القا ممکن است دردناک تر باشد زیرا زایمانی که خود به خود شروع می شود معمولاً به تدریج ایجاد می شود و به شما زمان می دهد تا به هر احساس جدید عادت کنید. شما به این حس عادت می کنید زیرا بدن شما این شانس را دارد که مواد تسکین دهنده ای به نام اندورفین را آزاد کند.

چگونه القاء بر زایمان تأثیر می گذارد؟

میزان نظارت مورد استفاده در زایمان القایی به این معنی است که حرکت زن ممکن است محدود شود. از سوی دیگر، برخی از زنان، القایی را دوست دارند، زیرا آنها را قادر می‌سازد تا بر شناخت تقریباً زمان تولد نوزادشان کنترل داشته باشند. آنها همچنین احساس اطمینان می کنند که از نزدیک تحت نظر خواهند بود. القاء در ترم یا بعد از آن ممکن است منجر به کاهش میزان سزارین شود.

اگر القای زایمان کارساز نباشد چه اتفاقی می افتد؟

اگر القای شما مؤثر واقع نشد، ماما یا پزشک گزینه های دیگر را با شما در میان گذاشته و از شما حمایت خواهد کرد. گزینه های دیگر شامل تلاش دیگری برای القای زایمان یا سزارین است. سلامتی شما باید در نظر گرفته شود و سلامت کودک شما باید با استفاده از نظارت الکترونیکی جنین (با رضایت شما) ارزیابی شود.

تاخیر در بودجه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نویسی و انفعال دولت

نظام اقتصادی کشورها با رویکرد برنامه و توجه به رُشد شاخص­های اقتصادی و­اجتماعی منظر قابل توجهی برای بسیاری از کارشناسان و مسئولین اقتصادی و سیاسی کشورهای جهان است، تا با نگرش قابل توجهی شالوده ارتباطات اقتصادی و سیاسی خود را با دیگر کشورها بنا نهند. به هر میزان که سرعت تهیه برنامه مبتنی بر توانائی­های مالی و ایجاد ثروت و منابع مالی جدید بوجود آید و به هر نسبت که برنامه بودجه یک کشور با برنامه­های بالادستی از جمله برنامه­های میان­مدت و درازمدت از جهت مطلوبیت اجرا همخوانی داشته­باشد، عامل قوّتی­است در توسعه ارتباطات اقتصادی و همچنین ایجاد امنیت اقتصادی در داخل و خارج از کشور برای سرمایه گذاری های خارجی. به عبارتی یکی از ارکان توجه دولت­ها به سایر دولت­های همگرا میزان قوّت و قدرت برنامه­های مالی، عملیاتی و استراتژیک آن کشور است و بالعکس ضعف آن نیز می­تواند موجب شک و تردید در قبال رُخدادهای اقتصادی بسیاری باشد. توجه به برنامه بودجه کشوربرای سال1389 مدتی­است به تعویق افتاده که نمی­بایست به­سادگی از آن عبور کرد، زیرا در چندسال اخیر رویکرد برنامه­ریزی­های اقتصادی یا با درجة اهمیّت کمتری مورد عمل قرار می­گیرد و یا انجام آن به نوعی به تکلیف اداری شباهت پیدا کرده که قابلیت تجزیه و تحلیل اقتصادی را از شرایط پولی، مالی و سایر امور مربوط به برنامه­های توسعه بالاخص در بخش صنعت و کشاورزی تضعیف می­کند. در ابتدای دولت نهم و بحث انحلال سازمان برنامه و بودجه مهمترین استدلال برای عدم نیاز به این سازمان تسریع در ارائه برنامه، ارائه برنامه علمیاتی و قابل اجراء، حذف زوائد و تبصره­های متعدد غیرکاربردی و طولان­کردن فرآیند قابل قبولی برای بهترشدن برنامه بودجه از یک ­سو و ارائه آمارهای بهینه و قابل قبول بعنوان رکــن برنامه­ریزی کشور از سوی دیگر مورد توجه همگان قرار گرفت، و به­نظر می­رسید که در دولت دهم یکی از ضعف­های دولت نهم که نادیده گرفتن نظام برنامه ریزی به حساب می آید متوجه همین امر بودتا مورد توجه بیشتر قرار گرفته و بهبود لازم در آن بوجود آید،امّا علیرغم تمام انتظارات نه تنها در دولت دهم رویکرد دولت به برنامه و قوت آمارها تقویت نشده است، بلکه برنامه بودجه هم­اکنون با تأخیری به مجلس ارائه خواهدشد که تصویب آن قطعاً یا به تعجیل خواهدکشید و یا شاخص‌های تاخیری یا به تعویق افتاده به تأخیر، زیرا توافقات ارکان اجرایی کشور با قوه­ مقننه در فضائی نا متعارف قرار گرفته که این­گونه قضاوت را اجتناب­ناپذیر می­سازد.

در ایجاد این شرایط عده­­ای پرداختن دولت را به حواشی عامل تعویق برنامه می­دانند و عده­ای نیز هنوز به عدم ثبات در سازمان برنامه­ریزی کشور را عامل مهمی در عدم ارائه بودجه قلمداد می­کنند که هر یک دلایلی برای خود دارند، امّا آنچه مهم است سیاست دولت براین عزم داشته­باشد تا نظام برنامه در تمامی شقوق دستگاه­های اجرائی با اهمیت گردد، تا در بسیاری از موارد مسئولین دستگاه­های اجرایی حداقل در تبیین برنامه­های خود با رویکرد گرایش به آمارهای متقن سخن بگویند. تأخیر در برنامه بودجه قطعاً محدودیت مطالعه درتهدیدات و فرصت­ها بوجود آورده ودولت را در بحران­ها و چالش­های اقتصادی و اجتماعی به انفعال وا خواهد داشت و نتیجة آن عدم ثبات لازم و ضروری در نظام پولی و مالی کشور خواهدشد، تموج تورم از هرسو احتمال افزایش مشکلات را رقم خواهدزد و نهایتاً ناپایداری توسعه حداقل آفت غیرقابل جبران خواهدبود.

با توجه به تبیین ضرورت ارائه برنامه بودجه کشور این توصیه دور از انتظار نیست که نگرانی خود را در عدم ارائه یک برنامه جامع اعلام داشته و بدور از هرگونه سیاسی نمودن این کوتاهی، مانع از فرصت طلبی کسانی شویم که صرفا به این ضعف از دریچه خاص مینگرند و قوه مجریه را از همین دریچه مورد نقد قرار داده و کمترین پاسخ آن نیز از جانب مسئولین، منفعل شدن در برابر این حواشی خواهد بود.

آیا تجویز شیمی‌درمانی بلافاصله یا با تاخیر برای نشانه‌ها، طول عمر را برای فرد مبتلا به سرطان کولورکتال درمان‌ناپذیر بدون نشانه‌ها طولانی می‌کند؟

ما یک مرور سیستماتیک را برای بررسی این موضوع انجام دادیم که افراد مبتلا به سرطان کولورکتال، بدون نشانه‌ها، که در آن سرطان به بخش متفاوتی از بدن گسترش پیدا کرده (متاستاز یافته)، زمانی که شیمی‌درمانی را بلافاصله دریافت کنند یا منتظر بمانند تا نشانه‌های مرتبط با بیماری تظاهر پیدا کند (شیمی‌درمانی تاخیری)، عمر طولانی‌تر خواهند داشت و کیفیت زندگی آنها حفظ خواهد شد یا خیر؟

پیشینه

یک فرد از پنج فرد مبتلا به سرطان کولورکتال علاج‌ناپذیر است. برای آنها بهترین درمان شیمی‌درمانی تسکینی است. شیمی‌درمانی می‌تواند موجب عوارض جانبی نظیر اسهال یا نارسایی کبدی شود. اگر فرد مبتلا به سرطان کولورکتال غیر-قابل درمان تشخیص داده شود، اما هنوز هیچ نشانه‌ای بروز نکرده باشد، یک استراتژی مداخله‌ای امکان‌پذیر می‌تواند شیمی‌درمانی تاخیری باشد تا زمانی که نشانه‌ها ظاهر شوند، تا از عوارض جانبی و ناراحتی برای فردی که درمان را دریافت می‌کند، اجتناب شود.

ما می‌خواستیم بررسی کنیم که به تاخیر انداختن درمان شیمی‌درمانی، تاثیرگذار بر بقا و سایر پیامدهای مرتبط، مانند سمیّت و کیفیت زندگی، در مقایسه با شروع فوری شیمی‌درمانی است یا خیر.

ویژگی‌های مطالعه

ما سه کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را وارد کردیم. در این کارآزمایی‌ها، افراد مبتلا به سرطان کولورکتال علاج‌ناپذیر، بدون نشانه‌ها، شیمی‌درمانی را فوری دریافت کردند (گروه استاندارد) یا شیمی‌درمانی آنها به تاخیر افتاد (گروه مداخله). در مجموع، تعداد 176 شرکت‌کننده در گروه‌های استاندارد و 175 شرکت‌کننده در گروه‌های مداخله وجود داشت.

نتایج کلیدی

داده‌های موجود به ما اجازه دادند تا تجزیه‌وتحلیل‌ها را برای بقای کلی (overall survival; OS) و سمیّت‌ها کامل کنیم. شرکت‌کنندگان مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، علاج‌ناپذیر بدون نشانه‌ها، که شیمی‌درمانی را فوری دریافت کردند، طولانی‌تر از کسانی که شیمی‌درمانی آنها تا زمان بروز نشانه‌ها به تاخیر افتاد، زندگی نکردند. برای معیارهای سمیّت‌ها، یافته‌های ما به دلیل داده‌های پراکنده فقط از دو کارآزمایی و تعداد کم شرکت‌کنندگان قطعی نبودند. داده‌های کافی برای مقایسه دیگر پیامدهای مورد نظر، مانند کیفیت زندگی، بقای بدون پیشرفت بیماری (طول زمان در طول و بعد از درمان که فرد با این بیماری زندگی می‌کند، اما بدتر نمی‌شود) و سازگاری با شیمی‌درمانی (یک شرکت‌کننده قادر به تکمیل رژیم شیمی‌درمانی بود) موجود نبود.

کیفیت شواهد

بر اساس داده‌های بسیار پراکنده و عدم قطعیت شواهد، ما قادر به تعیین این مساله نبودیم که تفاوتی در بقای کلی و سایر پیامدهای مهم در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک و درمان‌ناپذیر که شیمی‌درمانی را فورا دریافت کرده‌اند یا پس از بروز نشانه‌ها آن را دریافت کرده بودند، وجود دارد یا خیر.

بر اساس تعداد محدودی از کارآزمایی‌ها، داده‌های بسیار پراکنده و عدم قطعیت شواهد، این مرور نتوانست تعیین کند که تفاوتی در بقای کلی یا دیگر پیامدهای مرتبط از نظر بالینی، بین شیمی‌درمانی فوری یا تاخیری در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر و بدون نشانه وجود دارد یا خیر. نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند.

برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر و بدون نشانه، درمان تسکین‌دهنده و سیستمیک را می‌توان سریعا شروع کرد یا می‌توان تا زمان بروز نشانه‌های مربوط به بیماری آن را به تاخیر انداخت. مزیت بقای بالقوه با آغاز درمان تسکین‌دهنده و سیستمیک بلافاصله پس از تشخیص بیماری در برابر عوارض جانبی بالقوه در حال حاضر تحت بحث و بررسی قرار داد و در این مرور مورد بررسی قرار گرفت.

ارزیابی تاثیرات انجام فوری در برابر تاخیری شیمی‌درمانی، با یا بدون درمان هدفمند، بر بقای کلی، سمیّت، کیفیت زندگی، بقای بدون پیشرفت بیماری و سازگاری با شیمی‌درمانی برای افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر و بدون نشانه.

ما CENTRAL؛ 2018، شماره 8؛ MEDLINE Ovid؛ Embase Ovid؛ PsycINFO؛ پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و Clinicaltrials.gov را از زمان آغاز به کار تا 23 آگوست 2018 جست‌وجو کردیم. محدویت‌هایی در زبان یا تاریخ انتشار اعمال نکردیم. فهرست منابع همه مطالعات وارد شده را برای شناسایی کارآزمایی‌هایی که احتمالا از جست‌وجوهای الکترونیکی یافت نشدند، جست‌وجو کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، که به ارزیابی شیمی‌درمانی فوری در برابر تاخیری در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر و بدون نشانه پرداخته بودند.

پروسیجرهای استاندارد روش‌شناسی را بر اساس توصیه‌های کاکرین و گروه سرطان کولورکتال در کاکرین به کار بردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعاتی را که در جست‌وجوهای منابع علمی شناسایی شدند، مرور کردند، کارآزمایی‌های مرتبط را انتخاب و داده‌ها را استخراج‌ کردند و خطر سوگیری (bias) مطالعات وارد شده را مورد بررسی قرار دادند. از ابزار کاکرین برای ارزیابی خطر سوگیری، نرم‌افزار Review Manager 5 برای متاآنالیز، رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد و نرم‌افزار GRADEpro GDT برای توسعه جدول «خلاصه یافته‌ها» استفاده کردیم.

ما سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (351 شرکت‌کننده) را وارد کردیم که به ارزیابی شیمی‌درمانی فوری در برابر تاخیری در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر، و بدون نشانه پرداخته بودند. ارائه شیمی‌درمانی فوری در برابر تاخیری ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در بقای کلی ایجاد کند (نسبت خطر (HR): 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.46؛ 3 مطالعه؛ 351 فرد؛ شواهد با کیفیت پائین). برای سمیّت، ارائه شیمی‌درمانی فوری در برابر تاخیری ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در خطر تهوع و استفراغ درجه 3 یا 4، (خطر نسبی (RR): 0.84؛ 95% CI؛ 0.31 تا 2.25؛ 2 مطالعه؛ 140 فرد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، استوماتیت (stomatitis) (RR: 1.10؛ 95% CI؛ 0.47 تا 2.55؛ 2 مطالعه؛ 140 فرد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا اسهال (RR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.34 تا 1.40؛ 2 مطالعه؛ 140 فرد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) ایجاد کند. ما مطمئن نیستیم که شیمی‌درمانی تاخیری تفاوتی در کیفیت زندگی (شواهد با کیفیت بسیار پائین)، بقای بدون پیشرفت بیماری (شواهد با کیفیت پائین)، یا سازگاری با شیمی‌درمانی (شواهد با کیفیت پائین) ایجاد می‌کند یا خیر، زیرا داده‌های کافی برای تجمیع برای این پیامدها نداشتیم.