تفاوت بیت کوین با پول های کاغذی

این واقعیت که بیت کوین توسط هیچ حکومت مرکزی صادر نمی شود حاکی از کاربردهای وسیع بیت کوین در مقایسه با ارزهای دولتی است. ارزش ارزهای ملی توسط دولتی که آن را صادر کرده است تعیین می شود.

تفاوت بیت کوین و ارزهای سنتی کدامند؟

پیوند میان بیت کوین و پول های سنتی داستان پیچیده‌ای است. بیت کوین به دنبال از میان برداشتن روش های سنتی به کار بردن دارایی و پول است،.

پیوند میان بیت کوین و پول های سنتی داستان پیچیده‌ای است. بیت کوین به دنبال از میان برداشتن روش های سنتی به کار بردن دارایی و پول است، بنابراین بیت‌کوین در برابر پول سنتی یک رویارویی روشن است. در این مقاله ما به شناخته شده ترین تفاوت های این دو می پردازیم.

ویژگی های پول

در گذر تاریخ پول گونه‌های گوناگونی داشته است. در آغاز همه چیز با داد و ستد بنیان گذاشته شد، چیزهای مانند سخره، پوست، فلزهای گرانبها، پول کاغذی، پول الکترونیک و در نهایت ارزهای الکترونیک غیرمتمرکز مانند بیت کوین.

در گذر زمان مردم دریافتند که مهم ترین ویژگی های یک ارز کارآمد و ارزشمند چه چیزهای باید باشند:

• بخش پذیری - بتوان آن را به بخش های کوچکتری تقسیم کرد و میزان های کم را پرداخت کرد.
• مصرف شدنی نبودن - نتوان آن را برای کار دیگری بجز پرداختن در برابر چیزی به کار برد.
• جابجایی - بتوان به سادگی آن را جابجا کرد.
• ماندگاری - در گذر زمان و یا شرایط ویژه از بین نرفته و خراب نشود.
• ایمن - قابل جعل شدن نباشد.
• امکان انتقال آن به سادگی فراهم باشد.
• کمیابی - نتوان آن را به میزان بی نهایت ایجاد کرد.
• ارزش برابر - هر تکه از آن برابر با تکه دیگر ارزش داشته باشد نه کمتر و نه بیشتر.
• شناخته شده باشد - به عنوان روشی برای پرداخت شناخته و پذیرفته شده باشد.

در جدول زیر می توانید ببینید که طلا، پول نقد و بیت کوین در مقایسه‌ی این ویژگی ها چه برآوردی دارند.

بزرگترین تفاوت بیت کوین و ارزهای سنتی این است که به دلیل ماهیت نا متمرکز بودن بیت کوین هیچ کس نمی‌تواند آنرا کنترل کند. این ویژگی بیت کوین را به یک سیستم مالی همتا به همتا تبدیل کرده است که بدون کنترل هیچ کس کار می‌کند.

این سیستم غیرمتمرکز وابسته به نیروی محاسبه‌ی شرکت کنندگان شبکه است که همگی برابر بوده و هیچ کدام از دیگری مهم تر نیستند. همچنین این سیستم با از میان برداشتن هزینه ها و زمان انجام تراکنش ها به کاهش هزینه استفاده از سیستم مالی کمک می کند.

هیچ کس نمی تواند بر روی تراکنش های دریافتی و یا فرستادنی شما تاثیر بگذارد.

در سوی دیگر داستان، عرض های نقدی بر روی موسسه های متمرکز مانند بانک های مرکزی، دولت ها، پردازنده های پرداختی مانند ویزا یا مستر کارت و یا دیگر واسطه‌ها وابسته اند. هر کدام از این شرکت ها این نیرو را دارند تا تصمیم بگیرند آیا تراکنش شما را تایید کنند یا خیر، فرقی ندارد پولی را برای شخص و یا شرکتی بفرستید، و یا اینکه پول شما قانونی هست یا خیر. این پردازش ها به شکل گسترده این که شما با پولتان چکار می کنید را می توانند بررسی کرده و زیر نظر بگیرند.

دیگر تفاوت مهم بیت کوین و پول های نقدی این است که بیت کوین نیروی فرمانروایی ندارد. هیچ چیزی پشتیبان آن نیست، به این معنی که ارزش آن به هیچ وضعیت سیاسی و اقتصادی ارتباط نداشته و میتواند بدون هیچ گونه وابستگی به سیستم مالی سنتی به کار گرفته شود.

در پایان بیت کوین نگاه نوآورانه‌ای از قابل برنامه ریزی بودن را ارائه کرده است. این بدان معنی است که تراکنش های بیت کوین در آینده می‌توانند به قراردادهای هوشمند و یا دیگر برنامه هایی که پس از شرایط خاصی اجرا می شوند پیوند داده شوند. این گونه ابزار ها می توانند راهکارهای تازه ای را بر پایه بیت کوین بسازند، برای نمونه قراردادهای بیمه، سیستم های مدیریت مالی و دیگر موارد اینچنین. اینگونه قراردادها نیاز به هیچگونه نفر سومی ندارد. به‌راستی بیت کوین یک نگاه تازه را به مفهوم پول معرفی کرده است.

ولی آیا هیچ چیزی از بیت کوین پشتیبانی نمی‌کند؟

هر گاه این پرسش به میان می آید که بیت کوین و دلار چه تفاوتی با یکدیگر دارند، بیشتر مردم در پاسخ خواهند گفت «بیت‌کوین توسط هیچ چیزی پشتیبانی نمیشود»، ولی این کاملاً درست نیست: همانگونه که بیت کوین هیچ چیز فیزیکی را در پشتیبانی خود ندارد دلار نیز ندارد. از دید تاریخی، تا سال 1971 بیشتر ارزها توسط یک کالا پشتیبانی می شدند، همواره طلا و یا نقره. ولی اکنون دیگر این گونه نیست. همچنین جای گفت‌وگوی بسیاری درباره اینکه برای ساخت هر بیت کوین، میزان بسیاری انرژی الکتریکی به کار گرفته شده است.

با این همه وارونه ارز های سنتی، بیت کوین ویژگی های زیر را داراست:

• هیچ مرکز کنترلی برای پشتیبانی ندارد.
• به دلیل کمبود شمار ساخت، قیمت آن بالا می رود، درحالیکه بانک های مرکزی می توانند هر زمانی که بخواهند پول بیشتری چاپ کنند.
• همه تراکنش ها را برای همیشه بر روی یک دفتر همگانی نوشته و نگهداری میکند.
• مانند روشی که دولت‌ها مالیات دریافت می کنند، بیت کوین برای انجام هر تراکنش پرداخت کارمزد ها به استخراج گران را ضروری کرده است ولی با این تفاوت که این مالیات نمی‌تواند پرداخت نشود به دلیل اینکه تراکنش های بلاک چین بدون پرداخت کارمزد انجام نمی شود.
• تراکنش ها بر روی اینترنت و با آدرس های همگانی انجام می شوند در حالیکه تراکنش های نقد ناشناخته و بدون هیچ عنوان ردپایی انجام می شوند

بسیاری بیت‌کوین را انقلاب نوین در صنعت پول می دانند. برای این که ما تاکنون پولی بمانند بیت کوین نداشته‌ایم اینگونه پرسش‌ها و مقایسه کردن آن با ارزهای سنتی کاملا منطقی است.

امیدواریم اکنون تفاوت های کلیوی میان بیت کوین و پول های رایج را شناخته باشید.

بیت کوین چه فرقی با ارزهای ملی متداول دارد؟

این واقعیت که بیت کوین توسط هیچ حکومت مرکزی صادر نمی شود حاکی از کاربردهای وسیع بیت کوین در مقایسه با ارزهای دولتی است. ارزش ارزهای ملی توسط دولتی که آن را صادر کرده است تعیین می شود.

اگرچه بیت کوین اساسا با ارزهای ملی تفاوت دارد، اما در واقع نوع خالص تری از پولی است که بسیاری دولت ها ضرب می کنند. ارز صرفا ابزاری برای دادوستد است. تصور کنید که مادر جیم یک ساندویچ همبرگر را برای ناهار در کیفش می گذارد و مادر یوهان یک ساندویچ هات داگ در کیفش می گذارد. در بوفه مدرسه، يوهان به همبرگر جیم نگاه می کند و به نظرش می آید که دوست دارد به جای هات داگ خودش، همبرگر بخورد. به جیم می گوید که مایل است هات داگش را با همبرگر جیم عوض کند. خوشبختانه جیم با حسرت در حال نگاه کردن به هات داگ بود و مایل بود که برای ناهار آن هات داگ را بخورد. جیم این پیشنهاد را می پذیرد و این دو نفر باهم دادوستد می کنند. در این سناریو، غذا ابزار دادوستد یا ارزی بود که از آن استفاده شد تا هر دو پسر ناهار موردنظرشان را دریافت کنند.

برخی از انسان شناسان این فرآیند مبادله کالا به وسیله ارزی مورد توافق را وجه تمایز انسان از سایر حیوانات می دانند. آغاز استفاده از ارز در واقع آغاز تمدن بشر بود؛ به عبارت دیگر زمانی که عده ای از مردم تجارت را آغاز کردند تمدن شکل گرفت. فرض کنید که یک بازرگان عهد باستان از ایران به ترکیه سفر می کند و کالاهای بسیاری را از جمله ابریشم، قالیچه و ادویه بر پشت شترش حمل می کند. او به ترکیه می رسد و مغازه داری را می یابد که کارش فروش قالیچه های شرقی است. مغازه دار مجموعه ای از مروارید و زمرد دارد که قصد دارد در قبال قاليچه ها به بازرگان ایرانی بدهد. بازرگان این مبادله کالا به کالا را می پذیرد و وقتی که مغازه دار هزینه قالیچه ها را پرداخت می کند، مالکیتش به او منتقل می شود. در این سناریو، مروارید و زمرد در واقع ارزی بود که بازرگان ایرانی و مغازه دار ترکیه ای بر سر آن توافق کردند و برای مبادله از آن استفاده کردند. اما اگر بازرگان چنین ارزی را برای مبادله قبول نمی کرد چه اتفاقی می افتاد؟ یا مغازه دار مجبور بود که ارز دیگری پیدا کند؛ مثلا مهره های نفیس، طلا یا نقره استفاده کند و یا در غیر این صورت این معامله انجام نمی شد.

منظور ما از ارز بودن بیت کوین این است که ابزاری برای معامله است و افراد یا سایر نهادها از جمله کسب و کارها می توانند آن را در قبال ارائه خدمات یا کالا بپذیرند یا نپذیرند.

پول به عنوان ارز

پول نوعی منحصر به فرد از ارز است که دارای ارزشی ثابت است. با گسترش تجارت میان تمدن ها، بازرگانان نیاز پیدا کردند تا دادوستد خود را با استفاده از ارز رایج تری انجام دهند که در نقاط بیشتری قابل پذیرش بود. معمولا ارز به صورت طلا، نقره و سایر فلزات گران بها بود. آن مغازه دار ترکیه ای می توانست مقدار مشخصی از طلا را نزد خود نگه دارد و برای خرید کالاهایی که بازرگانان با خود به همراه می آوردند استفاده کند، خواه آن بازرگانان اهل ایران بودند، خواه چین، اتیوپی و یا خاور نزدیک به جای جستجو به دنبال چیزی ارزشمند برای پرداخت در برابر قالیچه های شرقی، مقداری ثابت از طلا را می شد به عنوان بهای هر کالایی پرداخت که بازرگانان می فروختند.

با رشد جوامع و توسعه دولت ها به مؤسساتی قدرتمندتر و باثبات تر، به تدریج از فلزات گران بها و سایر فلزات ارزشمند همچون برنز و نیکل تا سکه های ضربی که ارزشی مشخص داشتند استفاده کردند. مردم می توانستند با آن سکه ها نه تنها هزینه خدمات و کالاها را به یکدیگر پرداخت کنند، بلکه مالیات را نیز به دولت پرداخت کنند. به عبارت دیگر، سکه های ضربی دولتی به عنوان وسیله ای بود تا دولت ها از مردم مالیات دریافت کنند. بازرگانانی که بین جوامع مختلف سفر می کردند می توانستند همچنان از سکه های طلا که ارزشی جهانی داشت استفاده کنند و یا می توانستند از سکه های محلی استفاده کنند و هنگامی که به مکان های مختلف می رسیدند، می توانستند آنها را تبدیل کنند.

بگذارید به سرعت به قرون وسطی بیاییم، یعنی زمانی که جهانگردان اروپایی به سرزمینهایی دوردست همچون چین سفر می کردند. مارکوپولو متوجه شد که مردم چین به جای حمل کیسه های سنگین پر از سکه، اسکناس هایی کاغذی داشتند که با مبلغی مشخص قابل خرید مجدد بودند. این اسکناس ها مشابه چیزی بود که امروز آن را "پول نقد" می نامیم. این اسکناسها ذاتا ارزشی از خود نداشتند، جز كاغذی که بر روی آن چاپ شده بودند. اما حکومت یا بانکی که آن ها را صادر کرده بود، ضمانت می کرد که به اندازه مبلغی مشخص ارزش دارند. مارکوپولو به اروپا برگشت و درباره سیستم پولی که چینی ها استفاده می کردند به مردم گفت و آنها او را مورد تمسخر قرار دادند، زیرا این سیستم از نظرشان غیرمنطقی بود. از اینها گذشته، چطور یک دولت می توانست تضمین کند که تکه ای کاغذ دارای ارزشی مشخص است؟ مردم برایشان بسیار راحت تر بود که از همان سکه ها استفاده کنند.

در نیمه دوم قرن هفدهم، بانک سوئد تصمیم گرفت تا به جای سکه، اسکناس های کاغذی منتشر کند. هرکسی که یک اسکناس بانکی داشت می توانست آن را به بانک ارائه کند و مقداری مشخص از طلا یا نقره دریافت کند. با این حال، در صورتی که بانک ها ورشکست می شدند، اسکناس های بانکی بی ارزش می شدند. خیلی زود انگلستان نیز این جریان را دنبال کرد و بانک انگلستان شروع به انتشار اسکناس هایی کرد که به شکل قرض به خانواده سلطنتی بود. به عبارت دیگر پادشاه یا ملکه به هرکسی که آن اسکناس ها را در اختیار داشت، بدهکار بودند. به عبارت ساده، نظام پولی امروزی که ما استفاده می کنیم، در واقع شکل کامل قرض میان دولت و افراد است.

سیستم استفاده از اسکناس هایی که توسط بانک مرکزی یا خزانه داری تضمین شده بود و مورد نظارت حکومت مرکزی بود در سراسر اروپا و دنیای جدید گسترش یافت. تا صدها سال، این اسکناس ها با استاندارد طلا یا نقره پشتیبانی می شد. این بدان معنی بود که بانک مرکزی می بایست طلا یا نقره را به اندازه کافی ذخیره می کرد که بتواند ارزش پول را حفظ کند تا در صورتی که هر یک از شهروندان بخواهند همه اسکناس هایشان را نقد کنند، بتوانند سهمی متناسب از آن طلا یا نقره ها دریافت کنند.

در زمان ریاست جمهوری نیکسون، استاندارد طلا لغو شد. این بدان معنی است که بانک مرکزی دیگر قادر نیست بهای چاپ شده بر روی اسکناس را پرداخت کند. ارزش اسکناس دیگر بر اساس میزان طلایی که می شود در قبال آن اسکناس دریافت کرد، محاسبه نمی شود، بلکه اکنون ارزش اسکناس بر اساس آنچه که حکومت تعیین کند مشخص می شود. به این مفهوم فیات ارز بدون پشتوانه می گویند. فیات به معنای ایمان است و تفاوت بیت کوین با پول های کاغذی برای استفاده از پولی که توسط دولت صادر شده، باید ایمان داشته باشید که دولت ارزش آن را پشتیبانی می کند.

امروزه، هر حکومت ملی دارای پول مخصوص به خود است. برزیل رئال دارد، هند روپیه، آمریکا دلار، انگلستان پوند استرلینگ، اتحادیه اروپا یورو، ترکیه لیر را دارد و اردن دینار. به علاوه، اکنون دولت ها به روشهای مختلف و بیشتری نسبت به گذشته می توانند پولی را که منتشر کرده اند، دست کاری کنند. آنها می توانند مقدار پول در گردش را با چاپ کردن یا حذف پول نقد، کنترل کنند. می توانند با افزایش یا کاهش نرخ بهره ارزش پول نقد را تعیین کنند و بدین ترتیب تورم را کاهش یا افزایش دهند قدرت خرید مردم را کاهش یا افزایش دهند.

بیت کوین به عنوان ارز

این واقعیت که بیت کوین ها توسط یک حکومت مرکزی منتشر نشده اند به این معنی نیست که بی ارزش هستند. اگر به عقب برگردیم و با یک درک اولیه به موضوع نگاه کنیم، این واقعیت نشان می دهد که چاپ نشدن توسط یک حکومت مرکزی، به این معنی است که در واقع نوع شرعی تری از ارزهایی همچون دلار، یورو یا سایر پول های ملی است.

به خاطر داشته باشید که ارز صرف وسیله ای برای تبادل است که طرفین یک تراکنش می توانند بر سر آن توافق کنند. به رغم آن که تاکنون دلار رایج ترین ارز مورداستفاده در آمریکا است می توانید به هر فروشگاهی بروید و هر چیزی را با دلار بخرید)، اما تنها راه مذاکره بر پرداخت نیست. برای مثال، اگر شخصی در یک رستوران سفارش غذا دهد و پس از میل کردن غذایی عالی هیچ پولی برای پرداخت نداشته باشد، احتمالا مجبور خواهد شد که به آشپزخانه برود و آن قدر ظرف بشوید تا هزینه آن وعده غذایی جبران شود.

اگرچه این وضعیت هم برای مشتری و هم برای مدیر رستوران آزاردهنده است، اما نشان می دهد که حتی بدون وجود دلار نیز می توان هزینه غذا را پرداخت کرد و در این مورد با شستن ظرف ها هزینه غذا پرداخت شد. خوب چه می شد اگر به جای دلار ارز دیگری وجود داشت که در شرایط مختلف ارزش مشخصی داشت و مردم همچنان می توانستند با آن خریدشان را انجام دهند؟ این ارز وجود دارد و نام آن بیت کوین است.

این واقعیت که بیت کوین توسط هیچ حکومت مرکزی صادر نمی شود حاکی از کاربردهای وسیع بیت کوین در مقایسه با ارزهای دولتی است. ارزش ارزهای ملی توسط دولتی که آن را صادر کرده است تعیین می شود. ارزش بیت کوین توسط افرادی که آن را استفاده می کنند تعیین می شود. مبنای هر نظریه اقتصادی قوانین عرضه و تقاضا است. عرضه یعنی چقدر از چیزی موجود است و تقاضا یعنی مردم چقدر از آن را نیاز دارند. اگر یک فروشگاه 10 سیب داشته باشد، اما من به 12 سیب نیاز (تقاضا) داشته باشم، آنگاه عرضه کمتر از تقاضا است. تصور کنید که من با برادرم به آن فروشگاه می رویم که او هم 12 سیب نیاز دارد. اکنون نه تنها میزان عرضه کمتر از تقاضا است، بلکه من مجبور خواهم شد که به خاطر سیب با برادرم نیز دعوا کنم. حالا فرض کنید که آن مغازه دار کمی موذی است و با دیدن این قحطی قریب الوقوع، همه سیب ها را مخفی می کند و قیمت را بالا می برد. حالا قیمت سیب سه برابر قیمت اصلی آن است. همچنین به من و برادرم نیز می گوید که بهتر است همانند افراد متمدن در مغازه اش رفتار کنیم. هیچ کدام از ما دوست نداریم که پول بیشتری به خاطر 12 سیب که پوست آن لک دار است و احتمالا تراریخته است بپردازیم، پس هرکدام از ما با غرولند 5 عدد را برمی داریم و مبلغش را حساب می کنیم. برای جبران این کمبود، من 7 پرتقال و برادرم 7 گلابی نیز می خریم. چرا مغازه دار توانست قیمت سیب را افزایش دهد و ما همچنان مایل بودیم که قیمتش را بپردازیم؟

به خاطر ارزشی که برایمان داشت. آن سیب ها به طور ذاتی به یک مقدار مشخص از دلار مرتبط نبود؛ یک ارزش جهانی هم ندارد؛ اما از آنجا که ما واقعا این سیب ها را می خواستیم و موجودی آنها هم چندان نبود، ما حاضر بودیم که مبلغ بیشتری بابت این سیب ها بپردازیم.

ارزش بیت کوین

بیت کوین نیز بر اساس ارزشی تعیین می شود که برای مصرف کنندگانش دارد. اگر افراد زیادی بخواهند بیت کوین بخرند، ارزش بیت کوین افزایش خواهد یافت. اگر بیت کوین آنقدر زیاد شود که مقداری اضافه در گردش وجود داشته باشد، ارزش آن پایین خواهد آمد. در عین حالی که دولت ها ارزش پول های ملی را به صورت مصنوعی تعیین می کنند، ارزش بیت کوین به طور خاص از طریق تکیه گاه اصلی اقتصادی یعنی عرض و تقاضا تعیین می شود. حتی بدون یک نهاد نظارتی و تنظیمی تا زمانی که مردم بیت کوین بخواهند، ارزش خواهد داشت. بیت کوین علاوه بر اینکه تا همین لحظه غیرقابل تنظیم است، نمی توان بر روی آن مالیات نیز تعیین کرد، حداقل به آن صورتی که بر روی پول ملی مالیات تعیین می شود، نمی توان بر بیت کوین مالیاتی تعیین کرد. اداره کل مالیات های درون مرزی (IRS) اعلام کرده است که بیت کوین، همچون املاک، یک نوع دارایی است و می بایست در معنای دقیق کلمه و بر اساس میزان سود و زیان بر آن مالیات وضع شود. با این وجود، وضع مالیات بر آن مانند وضع مالیات بر چک حقوقی شما نیست. به طور خلاصه، بیت کوین از ارزهای ملی بهتر است چون قدرت را از حکومت متمرکز می گیرد و آن را به دستان مردم عادی بازمی گرداند. هیچ نهاد مرکزی ای نمیتواند ارزش بیت کوین را کنترل کند و تنها از طریقی که می بایست، کنترل می شود: از طريق قوانین عرضه و تقاضا.

فرق بیت کوین با پول‌های معمولی چیست؟ بخوانید تا بیت کوین را بهتر درک کنید

حتما شما هم این جملات را از منتقدان بیت کوین شنیده‌اید: بیت کوین یک توهم بزرگ است. یک سری عدد که در فضای مجازی وجود دارند و واقعی نیستند. بیت کوین درست به حباب صابون می‌ماند: همان‌قدر خیالی است، همان‌قدر به سراب شبیه است. بیت کوین هیچ پشتوانه‌ای ندارد، مگر یک مشت احمق که به آن باور دارند و آن را می‌خرند و احمق‌تر از آنها افرادی که از همان احمق‌ها بیت کوین خریداری می‌کنند. اما سوال اینجاست که آیا دلار از این نظر با بیت کوین تفاوتی دارد؟

خانم ماریا باستیلوس نویسنده و روزنامه‌نگار مطرح در وب‌سایت مدیوم مقاله‌ای بسیار جالب منتشر کرده است که پاسخ خوبی به بحث پشتوانه بیت کوین می‌دهد. متن کامل این مقاله را در ادامه می‌خوانید.

چیزی که درک آن برای خیلی‌ها راحت نیست، این است که دلار هم نوعی توهم است. دلار هم مانند بیت کوین چیزی جز یک سری اعداد در فضای مجازی نیست. فقط گاهی اوقات این اعداد را به‌شکل اسکناس و سکه می‌بینیم.

در واقع این کاغذ و سکه هستند که واقعی‌اند نه دلار. دلار هیچ پشتوانه‌ای ندارد، مگر این‌که طبق حرف منتقدان بیت کوین، یک مشت احمق که آن را به‌عنوان وسیله‌ای برای پرداخت باور دارند و احمق‌تر از آنها افرادی که با پذیرش آن به‌عنوان پول از جانب همان احمق‌ها موافقند! تفاوت اصلی بین بیت کوین و دلار این است که توهمی که درباره دلار وجود دارد بسیار گسترده‌تر و باورپذیرتر است.

حقیقت این است که تقریبا تمام دلارها (در حدود ۹۰% آنها) صرفا انتزاعی هستند و اصلا به‌شکل فیزیکی (لمس‌شدنی) وجود ندارند. جیمز سورویکی (James Surowiecki) در سال ۲۰۱۲ گزارش داد فقط حدود ۱۰% از کل ذخایر دلار آمریکا (تقریبا ۱ تریلیون دلار از مجموع ۱۰ تریلیون دلار) به‌شکل اسکناس و سکه موجود است. به‌نظر می‌رسد رقم فعلی حدود ۱٫۵ تریلیون دلار از مجموع ۱۳٫۷ تریلیون دلار باشد.

ظاهرا سیستم بانکی آمریکا هر وقت که میلش بکشد دلار منتشر می‌کند و هیچ‌چیز نمی‌تواند جلودار آن باشد. از ۱۳٫۷ تریلیون دلار نقدینگی (M2) تا اکتبر ۲۰۱۷، حدود ۱۳٫۵ تریلیون دلار بعد از سال ۱۹۵۹ منتشر شده است یا به‌عبارت دیگر، عرضه نقدینگی تقریبا ۵۰ برابر افزایش یافته است.

به دلار و واحدهای پولی مشابه آن، در اصطلاح ارز فیات گفته می‌شود. اما ریشه این اصطلاح از کجاست؟ فیات به‌زبان لاتین به‌معنای «بگذارید انجام شود یا وجود داشته باشد» است. همان‌طور که «فیات لوکس» به‌معنای بگذارید روشنایی وجود داشته باشد است، «فیات دناریی (جمع دناریوس که سکه نقره دوران روم باستان بود)» هم یعنی بگذارید لیر، بولیوار، دلار و روبل وجود داشته باشد.

حکومت‌ها در طول تاریخ هرگز نتوانسته‌اند در برابر وسوسه انتشار پول مقاومت کنند. یکی از پیامدهای آشکار این بی‌قیدی در عرضه پول، مشکل تورم است. قدرت خرید ۱ دلار در سال ۱۹۵۹ درحال‌حاضر به کمتر از ۱۲ سنت کاهش یافته است.

بلاک چین بیت کوین در اصل برای رفع همین نقطه‌ضعف ایجاد شد. پس از ۲۱ میلیون بیت کوینی که تا حدود سال ۲۱۴۰ استخراج خواهد شد، این سیستم دیگر بیت کوین بیشتری تولید نخواهد کرد.

تا دنیا برپاست، کلاهبرداران و سارقان هرگز دست از تلاش برای یافتن روش‌های مختلف به‌منظور کنترل‌ کردن و در اختیار گرفتن نظام پولی و هر چیزی که به‌عنوان ذخیره ارزش کاربرد داشته باشد بر نخواهند داشت.

فقط به فهرست کلاهبرداری‌های بزرگ تاریخ نگاهی بیندازید: کلاهبرداران ماجرای اسناد پاناما، برنی کورنفلد و برنارد میداف، نهنگ لندن، ورشکستگی صندوق LTCM و بانک BCCI، سارقان باهوش گنجینه‌های موزه گاردنر در بوستون، بحران مالی ۲۰۰۸ و کمک‌های مالی مرتبط با آن، سرقت از ام‌تی.گاکس، ماجرای دائو و همچنین تتر.

می‌بینید که هر ذخیره ارزشی هدف کلاهبرداران است. فرقی هم نمی‌کند که از چه سیستم مبادله‌ای استفاده کنید، در هر صورت همان‌طور که ثروتی به دست می‌آورید به همان راحتی هم ممکن است آن را از دست بدهید. با این‌حال جالب اینجاست که همیشه هم افرادی وجود دارند که با حسن‌نیت تمام کار می‌کنند تا سیستم‌های پولی به‌ طور کامل نابود نشوند.

بین ارزهای دیجیتال و دلار تفاوت‌هایی اساسی وجود دارد. یکی از آن تفاوت‌ها این است که تراکنش‌های صورت‌ گرفته در سیستم بیت کوین در یک دفتر کل ثبت می‌شوند که غیر قابل‌ دستکاری است. این دفتر نه به بانک وابسته است و نه به دولت، بلکه متکی به یک شبکه کامپیوتری عمومی است که هر کسی (حداقل به‌لحاظ تئوری) می‌تواند به‌شکل رایگان به آن ملحق شود. دومین تفاوت اساسی در عرضه آنهاست. همان‌طور که گفتیم، عرضه‌ی بیت کوین ثابت است و پس از استخراج تمام ۲۱ میلیون بیت کوین، بیت کوین جدیدی ایجاد نخواهد شد. تفاوت دیگر به ناشناس‌ بودن آنها مربوط می‌شود. ارزهای دیجیتال قابل‌ پیگیری‌تر از پول نقد هستند.

پول خودش نوعی توهم است. برای به دست آوردن، بیشتر کردن و نگهداری آن به سختی کار می‌کنید، اما تنها چیزی که درمورد آن واقعیت دارد قدرت نمادین آن است. قدرتی که فوق‌العاده است، البته فقط برای بعضی‌ها.

دلار ارزشمند است چون مردم ارزشمندی آن را می‌پذیرند و از آن استفاده می‌کنند

چیزی که به پول قدرت می‌دهد، درک مشترک ما از ارزش اسکناس، سکه طلا، توکن اتر یا سکه پوند است. حتی این درک مشترک هم معنای دقیقی ندارد، زیرا مدام در حال تغییر است. با وجود همه تلاش‌هایی که برای تأمین امنیت پول‌ها و ابزارهای مبادله (با ثابت نگهداشتن نرخ مبادله بر اساس دارایی‌های مختلف) یا نظارت بر جریان آن با تنظیم نرخ بهره صورت می‌گیرد، باز هم «ارزش» همه آنها بی‌ثبات و انتزاعی است. پول صرفا شبکه‌ای بی‌ثبات از توافق‌هایی است که با توجه به شرایط در نظر گرفته می‌شود.

پولی را در نظر بگیرید که پناهندگان به‌منظور فرار از مرزها برای همیشه از کشورشان خارج می‌کنند و با ضرر زیادی به پول کشوری که می‌خواهند به آن وارد شوند تبدیل می‌کنند. این هم پول است، اما چه شباهتی با پول نامرئی که در فیش حقوقی شما درج شده است یا با رشته‌ای از اعداد که در حساب بانکی شماست دارد؟

ممکن است قیمت کالاهای مصرفی مانند گوشت، سبزیجات یا چای در فاصله زمانی کوتاهی از دریافت حقوق‌تان تا روزی که برای خریدکردن می‌روید بیشتر یا کمتر شود. حتی بلایای طبیعی هم در این میان نقش دارند: ممکن است اتفاقی رخ دهد و مردم به‌شکل ناگهانی مجبور شوند هزینه بسیار بیشتری برای چند لیتر آب پاک بپردازند. حالا می‌توانید بگویید ارزش یک دلار چقدر است؟

همه بحث‌هایی که علیه ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و فناوری‌های زیربنایی آنها مانند بلاک چین وجود دارند، همیشه این واقعیت را نادیده گرفته‌اند که ماهیت پول‌های عادی مشروط و بی‌اساس است. هر کسی که تصور می‌کند پول رایج کشورها واقعی، باثبات و دارای پشتوانه است، حتی ذره‌ای نمی‌تواند ارزهای دیجیتال را درک کند. شاید اعتراض کنید که پول‌ها پشتوانه دارند، اما ندارند.

پشتوانه آنها فقط اعتماد ما انسان‌ها به مؤسساتی است که در ثبات خودشان هم تردید وجود دارد. پشتوانه‌ی دلار آمریکا، ایمان کامل و اعتباری است که از جانب دولت و مردم ایالات متحده نصیبش می‌شود. اما این دقیقا چه معنایی دارد؟

معنایش این است که اگر شما یک دلار را به خزانه‌داری آمریکا ببرید و از آنها بخواهید آن را از شما باز خرید کنند، اگر دلار پشتوانه داشته باشد باید به شما طلا یا هر چیز دیگری در ازای دلارتان بدند. اما همین الآن اگر یک دلار را به بانک ببرید، در مقابلش فقط یک دلار دیگر می‌توانید دریافت کنید، نه چیز دیگری.

متأسفانه بحران‌های پولی در کشورهای دارای دولت‌های بی‌ثبات مانند یونان، ونزوئلا و اسپانیا در افزایش سریع ارزش بازار ارز دیجیتال نقش داشته است.

بحران مالی قبرس در سال ۲۰۱۳ که باعث رشد شدید قیمت بیت کوین شد/ مردم برای برداشتن پول‌هایشان جلوی بانک‌ها صف بسته‌اند – نیویورک تایمز

هنگامی که دولت قبرس تصمیم گرفت بحران مالی کشورش در سال ۲۰۱۳ را با ضبط سپرده‌های عمده بانکی شهروندانش حل کند، قیمت بیت کوین به‌سرعت بالا رفت؛ احتمالا به این دلیل که در آن زمان بسیاری از ساکنان جنوب اروپا که کشورهایشان بدهی‌های کلانی داشتند با خودشان فکر کردند که بهتر است یوروهایشان را در بیت کوین سرمایه‌گذاری کنند تا در بانک‌های قبرس.

سپرده‌گذاران اسپانیایی به احتمال زیاد با خودشان فکر می‌کنند که: آیا بعد از قبرس نوبت بانک‌های اسپانیاست که به چنین سرنوشتی دچار شوند؟

خلاصه اینکه مؤسسات مالی کنونی ما نقص‌های زیادی دارند و همیشه مستعد فساد مالی هستند. البته این مشکل از مدت‌های طولانی قبل از آنکه ایده بیت کوین در ذهن خالق مرموزش جرقه بزند وجود داشت. ساتوشی ناکاموتو این پیام را خیلی ساده در بلاک جنسیس که آغازگر مسیر بیت کوین بود گنجاند: «روزنامه تایمز، ۳ ژانویه ۲۰۰۹، صدراعظم در آستانه کمک مالی دوم به بانک‌ها».

بیت کوین از ابتدا پروژه‌ای با انگیزه‌های سیاسی بود، سیستمی جدید که به‌وضوح برای ارائه ابزار مبادله‌ی دیجیتال غیرقابل‌دستکاری ایجاد شد. با زیربنایی که ممکن است جایگزین بهتری برای سیستم بانکی کنونی ما باشد.

نظریه‌ای که پشت همه ارزهای دیجیتال از جمله بیت کوین وجود دارد، این است که سوابق ثبت‌شده توسط یک شبکه کامپیوتری توزیع‌شده می‌تواند غیرقابل‌دستکاری باشد و بنابراین به‌لحاظ تئوری بهتر از دولت‌ها می‌تواند سالم‌ و شفاف بودن (Soundness) یک ارز را تضمین کند.

با وجود اینکه موانعی جدی در این مسیر وجود داشته، اما حداقل سیستم بلاک چینی که بیت کوین روی آن ایجاد شده است تا حدودی این نظریه را اثبات کرده است. درست است که از سال ۲۰۰۹ تا کنون بیش‌از یک میلیون بیت کوین به سرقت رفته است، اما دفتر کل توزیع شده بیت کوین و نیز سیستم حسابداری آن همچنان پایدار و بدون هیچ انحرافی باقی مانده‌اند.

بسیاری از سرقت‌ها و دزدی‌هایی که در روزهای اولیه عرضه بیت کوین به دنیا اتفاق افتادند، یادآور صحنه‌های فیلم «گنج‌های سیرا مادره» هستند. این درام جالب به‌خوبی آزمندی و فساد در طی دهه ۱۹۲۰ را نشان می‌دهد. تردیدی وجود ندارد که فکر یک شبه ثروتمندشدن می‌تواند هر کسی را به سوی دیوانگی سوق دهد. اما باید به این هم توجه کرد که تمایل به ارتکاب جرم و حرص‌ و طمعی که در آن زمان بابت طلا وجود داشت، هرگز سبب از بین‌ رفتن ارزش طلا نشد.

نکته مهمی که در اینجا وجود دارد این است که قابلیت غیر قابل‌ دستکاری‌ بودن دفتر کل بیت کوین، فقط به‌خاطر توزیعی بودن آن یا به‌دلیل سیستم هوشمند رمزنگاری آن نیست، بلکه به‌ خاطر ایمان واقعی و حسن‌نیت توسعه‌دهندگانی است که از این پروژه در دورانی که هنوز کاملا پا نگرفته است محافظت می‌کنند.

بدون اغراق می‌توان گفت اگر گوین اندرسن نبود، بیت کوین احتمالا می‌مرد. اندرسن به‌تنهایی از پروژه بیت کوین در روزهای اولیه پیدایش آن که پر از بحران‌ها و مشکلات بود حمایت کرد. حتی هنوز هم فورک‌های مختلف و مشکلات زیادی وجود دارند که سیستم بیت کوین را تهدید می‌کنند. درحال‌حاضر (این نظر شخصی نویسنده است) غیرقابل‌ اعتماد بودن نسبی توسعه‌دهندگان اصلی بیت کوین که ظاهرا فقط به‌ فکر منافع شخصی خودشان هستند، ممکن است ضربه‌ای اساسی نه فقط به بیت کوین بلکه به کل فناوری بلاک چین وارد کند.

مسأله دیگری که وجود دارد این است که در روزهای اولیه پیدایش ارزهای دیجیتال، تفاوت بیت کوین با پول های کاغذی افرادی که این ارزها را می‌خریدند و نگه می‌داشتند، با خطر سر کیسه شدن مواجه بودند. به‌ این‌ دلیل که از یک سو مشکلاتی در ایجاد محل ذخیره‌سازی امن وجود داشت و از سوی دیگر، توسعه سیستم‌هایی برای مبادله ایمن ارز دیجیتال با پول عادی راحت نبود.

اتفاقات ناخوشایندی مانند سرقت ۸۰۰,۰۰۰ بیت کوین از صرافی ام‌تی. گاکس در سال ۲۰۱۴ به بدنام‌شدن کل اکوسیستم ارز دیجیتال انجامید. همه فکر می‌کردند خود سیستم بیت کوین هک شده است، درحالی‌که واقعیت این بود که بزرگ‌ترین صرافی ارز دیجیتال هک شده بود. این موضوع شبیه مشکلی است که برای بانک مرکزی بنگلادش ایجاد شد و مبلغ ۶۳ میلیون دلار از حسابش در بانک مرکزی آمریکا در نیویورک را از دست داد. بنابراین اینکه بگوییم «بیت کوین کلاهبرداری است» زیرا متخلفان از مردم کلاهبرداری کرده‌اند درست مانند این است که بگوییم «صنعت خدمات مالی کلاهبرداری است» زیرا شرکت جیمی دیمون کلاهبردار است.

می‌گویند بیت کوین در دارک وب برای خرید و فروش مواد مخدر استفاده می‌شد و این را لکه ننگی بر دامان آن می‌دانند. اما مگر از اسکناس‌های صددلاری برای خرید کوکایین یا از هر ارز رایج دیگری برای خرید موادمخدر استفاده نمی‌شود؟ آیا به اسکناس‌های صد دلاری یا پول‌های دیگر هم اعتراض می‌کنید؟ مگر تبهکاران هرگز از پول نقد در جرم و جنایت استفاده نمی‌کنند؟ آیا این واقعیت پول نقد را غیرقانونی می‌کند. مسلما نه. زیرا خود پول بد نیست، ماهیت آن طوری است که انگیزه فساد را تقویت می‌کند.

حجم جرم‌هایی که با دلار انجام می‌شود قابل مقایسه با بیت کوین نیست

به‌زودی سیستم بلاک چین که درحال‌حاضر در تضمین تراکنش‌های بیت کوین به کار می‌رود، به‌دلیل ارزش فوق‌العاده‌اش تغییر خواهد کرد و با سایر سیستم‌ها ترکیب خواهد شد. همین حالا هم سرمایه‌گذاران مبالغ قابل‌توجهی پول و مقدار زیادی زمان و انرژیشان را در کسب‌وکارهای مبتنی بر بلاک چین سرمایه‌گذاری کرده‌اند.

در هر زمینه‌ای که نیاز داشته باشیم از روی‌دادن چیزی اطمینان یابیم، کافی است از فناوری بلاک چین استفاده کنیم تا اطلاعاتی غیرقابل‌تحریف درباره آن به ما بدهد. شاید نقطه‌ ضعف‌هایی در سیستمی که ساتوشی ناکاموتو در سال ۲۰۰۹ راه‌اندازی کرد وجود داشته باشد، اما او ثابت کرد که واقعا راهی برای ایجاد تراکنش‌ها با سوابق تضمین‌شده و عاری از اشتباه وجود دارد بدون اینکه هیچ نیازی به قدرت‌های متمرکز مانند بانک‌ها و دولت‌ها داشته باشیم. هیچ راهی برای برگشت از این مسیر وجود ندارد.

همه ارزها تاکنون برای ایجاد ثبات مبارزه کرده‌اند و همیشه هم با شکست مواجه شده‌اند، زیرا هر جا که فرصتی برای دست‌بردن و جعل تراکنش‌ها وجود دارد، طبیعت انسانی به‌سمت تقلب گرایش پیدا می‌کند. حتی ثبات محدود و متزلزلی که ما مردم کشورهای توسعه‌یافته داریم، همچنان به مراقبت و تلاش بی‌پایان افرادی متعهد و مبادی اصول اخلاقی نیاز دارد و هیچ‌وقت هم اطمینانی از بابت آن نخواهیم داشت. مبارزه برای حفظ این توهم که پول چیزی واقعی است، هرگز پایان نمی‌پذیرد.

کیف پول کاغذی چیست؟ آموزش ساخت والت کاغذی ارز دیجیتال

والت ارز دیجیتال شده یک کیف پول دیجیتالی است که از آن برای ذخیره، ارسال و دریافت رمز ارزهایی مانند بیت کوین، اتریوم و ترون استفاده می‌شود. یکی از انواع کیف پول ارز رمزنگاری شده، کیف پول کاغذی (Paper Wallet) است. والت کاغذی همانند کیف پول واقعی، پول را ذخیره نمی‌کند، بلکه کلیدهای عمومی و خصوصی را نگهداری می‌کند. این کلیدها، معمولاً به همراه رشته‌های الفبایی با ترتیب مشخصی و به صورت کدهای QR نمایش داده می‌شوند. با توجه به آن که یکی از گزینه‌های امن برای نگهداری BTC و سایر ارزهای دیجیتال استفاده از کیف پول کاغذی است، بر آن شدیم تا در این مطلب به معرفی این نوع والت بپردازیم. در ادامه با اکسچینو مگ همراه باشید.

بسیار مهم: اگر با مشکل ارسال اشتباه ارز دیجیتال به آدرس های BEP20 و ERC20 مواجه شده‌اید، این مقاله را مطالعه فرمائید:

این مقاله به بخش‌های مختلفی تقسیم شده است. برای دسترسی سریع به هریک از آن‌ها می‌توانید از فهرست زیر استفاده کنید:

کلیدهای عمومی و خصوصی چیست؟

برای درک چگونگی عملکرد کیف پول کاغذی، آشنایی با مفاهیم کلید عمومی و خصوصی ضروری است. کلید خصوصی یک عدد 256 بیتی بوده که برای ارسال ارز دیجیتال به کیف پول‌های دیگر و به طور کلی دسترسی به دارایی‌های موجود در کیف پول مورد استفاده قرار می‌گیرد. کلید خصوصی با استفاده از توابع رمزنگاری (توابع هش)، از روی پسوردی که کاربر برای کیف پول خود انتخاب می‌کند، بدست می‌آید. در صورت مفقود شدن کلید خصوصی، دسترسی به دارایی ارزهای دیجیتال عملا غیر ممکن خواهد بود. بنابراین توصیه می‌شود که همواره یک نسخه پشتیبان از کلید خصوصی تهیه شود. کلید عمومی نیز مانند کلید خصوصی یک رشته ترکیبی از حروف و اعداد است. از کلید عمومی برای رمزنگاری اطلاعات و راستی ‌آزمایی امضای دیجیتال استفاده می‌شود. فرمت این کلید در کیف پول‌های مختلف متفاوت است.

کیف پول سرد و کیف پول گرم چیست؟

ارزهای دیجیتال در والت نگهداری می‌شوند. در حالت کلی کیف پول‌‌ ها به دو دسته‌ی سرد و گرم تقسیم می‌شوند.

والت‌های سرد به صورت آفلاین خدمات خود را به کاربران ارائه می‌دهند. فضای قرارگیری کلید خصوصی به‌صورت فیزیکی در اختیار کاربران کیف پول قرار می‌گیرد. با توجه به این که امکان هک کیف پول‌های سرد از راه دور وجود ندارد، بهترین مکان برای ذخیره سازی ارزهای دیجیتال به شمار می‌روند. انواع کیف پول سرد عبارتند از: کیف پول کاغذی، کیف پول سخت افزاری، فلش مموری یا هر گونه درایور ذخیره‌سازی که در محل امنی نگه‌داری می‌شود.

کیف پول‌‌های گرم یا کیف پول‌های دیجیتالی به صورت آنلاین، نرم افزاری و موبایلی خدمات خود را به کاربران ارائه می‌دهند. اغلب کیف پول‌های گرم رایگان هستند و استفاده از آن‌ها پیچیدگی خاصی ندارد. کاربران می‌توانند با چند جستجوی ساده به والت گرم خود دسترسی داشته باشند. از طرف دیگر کیف پول‌های گرم قابلیت پشتیبانی از اکثر رمزارز‌ها را نیز دارند. اما یکی از مهم‌ترین معایب کیف پول‌های گرم این است که به راحتی در معرض جرایم اینترنتی قرار دارند. والت‌های نرم افزاری موبایل، دسکتاپ و تحت وب از انواع کیف پول‌های گرم هستند.

کیف پول کاغذی

کیف پول‌ کاغذی همان کلید خصوصی و آدرس ارز دیجیتال است که روی کاغذ چاپ می‌شود. کلیدها به صورت کد QR چاپ می‌شوند و امکان دریافت و ارسال ارزهای دیجیتال را برای کاربر فراهم می‌کنند. نکته قابل توجه در ارتباط با کیف پول‌های کاغذی این است که اگر والت به هر دلیلی از بین رود یا گم شود، کاربر دیگر به حساب ارز دیجیتالی خودتان دسترسی نخواهد داشت.

کیف پول‌های کاغذی یک گزینه مناسب برای افرادی هستند که اطلاعات و دانش زیادی از دنیای الکترونیک و اینترنت ندارند. زیرا استفاده از این کیف پول بسیار راحت است و تمام افراد می‌توانند به راحتی از آن استفاده کنند. همچنین والت کاغذی برای افرادی ‌که دید بلند در سرمایه گذاری ارزهای دیجیتال را دارند بسیار مفید است.

امنیت کیف پول کاغذی

کیف پول‌های کاغذی یکی از روش‌های نسبتا قدیمی برای نگهداری ارز دیجیتال هستند. رمز ارزها در این روش به صورت آفلاین و بدون اتصال به اینترنت نگهداری می‌شوند، به همین دلیل در مقایسه با روش‌های آنلاین امنیت بیشتری دارند. یکی از خطرهای استفاده از کیف پول‌های کاغذی از این تصور اشتباه ناشی می‌شود که می‌توان چندین بار از همان آدرس، وجوه را ارسال کرد. به عنوان مثال، فرض کنید آلیس 10 بیت کوین در یک کیف پول دارد و می خواهد 3 رمز ارز BTC را برای باب ارسال کند و 7 بیت کوین دیگر را نگه دارد. اگر آلیس، 3 بیت کوین را از کیف پول خود برای باب بفرستد، به صورت پیش فرض، 7 بیت کوین باقی مانده به آدرس دیگری (به عنوان آدرس تعویض شناخته می شود) منتقل می‌شوند. این بدین معنی است که کیف پول او هیچ موجودی نخواهد داشت و او قادر نخواهد بود به آن 7 بیت کوین دسترسی پیدا کند، چرا که آنها به آدرس تعویضی که در اختیار وی نیست انتقال یافته‌اند.

مزایا و معایب والت کاغذی ارز دیجیتال

همان طور که اشاره کردیم، کیف پول کاغذی از امنیت نسبتا بالایی برخوردار است. از طرف دیگر به دلیل رابط کاربری مناسب و دسترسی راحت به اطلاعات، استفاده از آن برای همه به آسانی امکان‌پذیر است. اما نباید از توجه به این نکته غافل شد که در صورت فراموشی و یا گم کردن اطلاعات تمامی سرمایه ارز دیجیتال از بین خواهد رفت و قابل بازگردانی نخواهد بود. همچنین کاغذ در برابر بلایای طبیعی نیز مصون نیست و به راحتی ممکن است در اثر حوادثی مانند آتش سوزی از بین برود.

برخی از ارائه کنندگان کیف پول‌ کاغذی، امکان ایجاد آدرس ها و کلیدهای جدید را به صورت آفلاین، برای کاربران خود فراهم کرده‌اند. به این منظور، کاربران باید ایجاد کننده کیف پول را به صورت یک فایل HTML دانلود کرده و زمانی که اتصال آن به اینترنت قطع است، آن را اجرا کنند. با توجه به امکان ایجاد آدرس ها به صورت آفلاین، کیف پول‌های کاغذی اغلب به صورت یک گزینه جایگزین برای ذخیره‌سازی ارز دیجیتال در نظر گرفته می‌شوند.

آموزش ساخت کیف پول کاغذی

برای ساخت کیف پول کاغذی قبل از هر چیز، اطمینان حاصل کنید که بد افزارها و نرم افزارهای مخرب بر روی کامپیوتر شما نصب نشده است. سپس مراحل زیر را دنبال کنید:

1. به صفحه WalletGenerator.net مراجعه کنید.

2. فایل zip را دانلود کنید.

3. اینترنت را خاموش کنید و فایل “index.html” را باز کنید.

4. موس خود را روی متن هایلایت شده نگه دارید تا کارکترها تولید شوند. البته می‌توانید به صورت دستی هم، کارکترهای تصادفی تایپ کنید. این کار را تا زمانی ادامه بدهید که شمارنده به صفر برسد.

5. پس از آن که شمارنده صفر شد، کیف پول شما ایجاد شده است.

6. صفحه را چاپ کنید یا آن را به یک پوشه امن کپی کنید.

7. صفحه وب ذخیره شده را از روی اینترنت خود پاک کنید.

آموزش ساخت کیف پول کاغذی اتریوم (Ethereum)

اتریوم در لیست ارزهای رمزپایه پشتیبانی شده توسط walletgenerator وجود ندارد. به همین دلیل برخی از افراد به اشتباه فکر می‌کنند که امکان نگهداری رمز ارز ETH در کیف پول‌های کاغذی وجود ندارد. در حالی که برای ایجاد کیف پول برای اتریوم کافی است دستورات زیر را دنبال کنید.

1. ابتدا به MyEtherWallet.com مراجعه کنید.

2.روی help کلیک کنید.

3.سپس روی گزینه 5 کلیک کنید.

4.لینک هایلایت شده را باز کنید.

5.فایل زیپ را دانلود کنید.

6.اینترنت خود را خاموش کنید. فایل zip را در رایانه خود باز کرده و روی پوشه index.html کلیک کنید.

7.اکنون یک رمز عبور جدید ایجاد کنید و کیف پول خود را تولید کنید. (اطمینان حاصل کنید که یک رمز عبور غیرقابل حدس انتخاب کرده‌اید)

8.اکنون شما باید فایل keystore خود را که در واقع همان کیف پول شما است بارگیری کنید. حتما از این پوشه، پشتیبان تهیه کنید. سپس روی “I understand. Continue” داخل کادر مستطیلی قرمز رنگ کلیک کنید.

9.به صفحه‌ای هدایت می‌شوید که کلید خصوصی شما در آن قرار دارد.

10.با کلیک روی دکمه “Print” ساخت کیف پول کاغذی اتریوم را به اتمام برسانید.

نحوه استفاده از کیف پول کاغذی

کیف پول کاغذی شامل آدرس کیف پول (Wallet Address) و کلید خصوصی (PrivateKey) است. برای دریافت ارز دیجیتال شما کافی است که آدرس کیف پول خود را به فردی که می‌خواهد برای شما ارز دیجیتال بفرستد، ارسال کنید. برای ارسال ارزهای دیجیتال موجود در کیف پول کاغذی، باید باید از نرم افزارهایی استفاده کنید که از کلید خصوصی پشتیبانی می‌کنند.

آموزش ساخت کیف پول کاغذی بیت کوین

ساخت کیف‌پول کاغذی بیت کوین بسیار راحت است و نیاز به صرف وقت زیادی ندارد. کیف پول کاغذی بیت کوین در واقع یک کاغذ بوده که کلید عمومی و خصوصی روی آن چاپ شده است. سایت‌های بسیار زیادی برای ساخت کیف پول کاغذی بیت کوین وجود دارد. اما Bitaddress.org یکی از سایت‌های معتبر و معروف برای ایجاد کیف پول است. برای ارسال بیت کوین از کیف پول کاغذی به سایر کیف پول‌ها کافی است از یک نرم افزار معتبر مانند کیف پول موبایل Mycelium استفاده کنید. سپس داخل برنامه شوید و از منوی سه نقطه‌ای گزینه cold storage را انتخاب کنید. سپس با اسکن کد QR کلید خصوصی خود، رمز ارز BTC را به کیف پول دیگری انتقال دهید.

افزایش امنیت ساخت والت کاغذی

با توجه به این که در صورت هرگونه بی‌دقتی، امکان از دست رفتن کل سرمایه وجود دارد، توجه به نکات زیر در حین ساخت و استفاده از کیف پول‌های کاغذی بسیار حائز اهمیت است:

• در صورتی که تصمیم به ساخت کیف پول دارید بهتر است این کار را در یک مکان خلوت و به دور از حضور دیگران انجام دهید.
• در صورتی که سیستم شما اخیرا در معرض حملات هکرها بوده است، سیستم عامل خود را حذف و مجددا نصب کنید.
• قبل از ایجاد کیف پول و پس از ورود به سایت، اینترنت خود را قطع کنید.
• از پرینت گرفتن کیف پول خود توسط پرینترهایی که به اینترنت یا سیستم‌های دیگر متصل هستند اجتناب کنید.
• برای امنیت بیشتر کیف پول خود را با دستگاهی پرینت بگیرید که به اینترنت یا هیچ شبکه ای متصل نیست.
• در صورتی که روی مرورگرهای خود افزونه‌های زیادی را نصب کرده‌اید قبل از بازکردن سایت، مرورگر فایرفاکس را در حالت Private Browsing و مرورگر کروم را در حالت incognito قرار دهید.

سخن پایانی

کیف پول کاغذی یکی از روش‌های نگهداری از ارزهای رمز پایه است. اگر چه این روش کاملا بدون خطر نیست اما ذخیره‌سازی آفلاین احتمال از دست دادن سرمایه را در اثر حملات دنیای دیجیتال به شدت کاهش می‌دهد. یک ضرب المثل قدیمی وجود دارد که می‌گوید “تمام تخم مرغ‌های خود را در یک سبد نگه ندارید.” شما نیز برای امنیت بیشتر بخشی از ارز خود را (یک بخش عمده) در کیف پول‌های کاغذی و مقداری را در کیف پول های سخت افزاری نگهداری کنید. به یاد داشته باشید، هیچ کس جز شما مسئولیت حفظ سرمایه شما را به عهده ندارد. بنابراین باید نسبت به نگهداری ارزهای دیجیتال خود بسیار دقیق باشید.

تفاوت پول دیجیتالی و پول الکترونیکی چیست؟

پول دیجیتالی، پولی است که ما به صورت فیزیکی آن را در اختیار نداریم و در فضای دیجیتالی و اینترنتی آن را مدیریت می کنیم. ماهیت پول دیجیتالی همان پول فیزیکی است، با این تفاوت که به شکل فیزیکی مورد استفاده قرار نمی گیرد. پول دیجیتالی امروزه در اقتصاد کشورها تحولات مهمی ایجاد کرده است.

نسخه دیجیتالی ارزهای رایج مدت زمان زیادی است که در کشورها تفاوت بیت کوین با پول های کاغذی در حال استفاده است. به عنوان مثال پول های فیزیکی در آمریکا فقط یک دهم پول کل کشور را تشکیل می دهد و اکثر سرمایه مردم و دولت در سپرده های مختلف بانکی به شکل الکترونیکی نگهداری می شود. در گذشته پول دیجیتالی صرفا محدود به ارزهای فیات و پول های پشتیبانی شده توسط بانک ها که خدمات الکترونیکی نام گرفته بودند می شد، اما مدتی است که رمزارزها راه خود را به پول های دیجیتالی و روش های معاملاتی باز کرده اند.

این دو شکل پول با اینکه هر دو بر بستر دیجیتال هستند و هر دو به شکل فیزیکی ارائه نمی شوند، اما تفاوت های بزرگی با یکدیگر دارند. اگر می خواهید درباره پول دیجیتالی و شکل های مختلف آن بیشتر بدانید، مطالعه ادامه مطلب را از دست ندهید.

پول الکترونیکی چیست؟

قبل از اینکه درباره پول الکترونیکی صحبت کنیم، لازم است درباره ارز فیات یا پول بی پشتوانه بدانیم. به زبان ساده، پول فیات یک واحد پولی است که ارزش آن توسط دولت صادر کننده ارز تعیین می شود. (مانند ریال ایران و یا دلار آمریکا) پول فیات نقطه مقابل پول کالایی است، پولی که پشتوانه ارزشی آن یک دارایی مانند طلا یا نقره است.

ارزش پول الکترونیکی با ارز فیات پشتیبانی می شود. به صورت خلاصه، پول الکترونیکی همان ارز فیات است که به شکل الکترونیکی و اینترنتی در آمده است. ارزش پول الکترونیکی همانند ارز فیات است. پول الکترونیکی ارزهای فیات را تا زمانی که از این شکل خارج و به شکل فیزیکی تبدیل شوند (به عنوان مثال با استفاده از دستگاه خودپرداز) به صورت دیجیتالی ذخیره می کند.

پول الکترونیکی همچنین مانند ارزهای فیزیکی حامی خود، دارای ماهیت قانونی و قابل اندازه گیری است و تقریبا تمام کسب و کارها و شرکت های ارائه دهنده خدمات کشور از این نوع پرداخت پشتیبانی می کنند.

پول الکترونیکی را می توان به دو دسته گسترده طبقه بندی کرد:

معاملات پول الکترونیکی سخت هنگامی است که از پول برای معاملات غیرقابل بازگشت استفاده شود. این معاملات دارای امنیت بالایی هستند و معمولا از طریق بانک ها انجام می شود.

پول الکترونیکی نرم برای معاملاتی که برگشت پذیر یا انعطاف پذیر هستند به کار می رود. کاربران در این نوع معاملات قادر به مدیریت دارایی خود حتی پس از پردازش پرداخت هستند. این مدیریت شامل لغو معامله، تغییر قیمت و دیگر موارد می شود. این تغییرات معمولا فقط تا مدت زمان کوتاهی پس از انجام معامله قابل انجام است. برخی سرویس هایی که این نوع خدمات را انجام می دهند شامل پی پال، کارت های اعتباری و دیگر موارد می شوند.

پول الکترونیکی نسبت به پول فیزیکی از مزایای مختلفی از جمله تاریخچه تراکنش ها، سریع و قابل انجام در هر زمان، رفع مشکلات پول فیزیکی تقلبی و امنیت بالا بهره می برد. اما در نقطه مقابل مشکلاتی نیز دارد. به عنوان مثال از آنجایی که پول الکترونیکی مستقیم با بانک ارتباط دارد، ممکن است در برخی نقل و انتقالات با توجه به شرایط با تاخیر مواجه شوید. همچنین مشکلات هک و نفوذ و کلاه برداری های اینترنتی از دیگر مواردی هستند که ممکن است برای دارندگان پول الکترونیکی مشکل زا باشد.

اما چندین سال است که نوع جدیدی از پول های دیجیتالی به نام رمزارزها یا ارزهای دیجیتال وارد زیرمجموعه پول های دیجیتالی شده است که از مزایای مختلفی نسبت به پول الکترونیکی بهره می برد. اما رمزارز ها چه تفاوتی با پول الکترونیکی دارند؟

رمزارز یا ارز دیجیتال چیست؟

رمزارزها مانند پول الکترونیکی به شکل فیزیکی وجود ندارند و بر بستر دیجیتالی فعالیت دارند. پس چه چیزی باعث تمایز ارز دیجیتال با پول الکترونیکی در کشورها می شود؟

تفاوت بزرگ ارز دیجیتال با پول الکترونیکی در این است که هرگز شکل فیزیکی به خود نمی گیرد. اگر شما از استفاده کنندگان پول الکترونیکی باشید، می توانید به راحتی به یک دستگاه خودپرداز مراجعه کنید و موجودی بانکی فیات خود را به شکل فیزیکی دریافت کنید. اما شما هرگز نمی توانید دارایی های ارزدیجیتال خود را به شکل فیزیکی دریافت کنید. ارزهای دیجیتال برای همیشه در یک شبکه دیجیتالی و اینترنتی باقی مانده و فقط از طریق پلتفرم های دیجیتالی معامله می شود.

رمزارزها مانند پول الکترونیکی این امکان را به کاربران خود می دهند تا به راحتی و با یک دستگاه موبایل و اتصال اینترنتی، وجوه مورد نظر خود را منتقل کنند و پرداخت های خود را انجام دهند.

یک نکته مهم درباره رمزارزها در این است که برخلاف پول الکترونیکی هیچ دولت و بانکی بر این ارزها نظارت ندارد و ارزش گذاری نکرده است. با اینکه این موضوع امنیت تراکنش ها را نسبت به پول الکترونیکی بالا می برد و تقلب در پرداخت های انجام شده را غیرممکن می کند، اما بدان معنی است که علاوه بر نوسانات قیمتی بالای این رمزارزها، در بسیاری از کشورها ماهیت قانونی ندارند و کسب و کارها این ارزها را برای ارائه خدمات خود قبول نمی کنند.

ارزهای دیجیتال از طریق شبکه های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاکچین فعالیت می کنند. بلاکچین را به صورت ساده می‌توانیم به یک دفتر برای ارزهای دیجیتال تشبیه کنیم. دفتری که علاوه بر ذخیره سازی و نگهداری اطلاعات، این امکان را به کاربران ارزهای دیجیتال می‌دهد تا به صورت مستقیم و با حذف واسطه مبادلات خود را ثبت کنند.

با اینکه ارزهای دیجیتال را نمی توان به شکل فیزیکی استفاده کرد، اما این امکان وجود دارد تا با استفاده از صرافی های مختلفی که در سراسر جهان در حال ارائه خدمات هستند، رمزارزها را به ارزهای فیات تبدیل کرد و سپس برای خرید محصولات یا دریافت خدمات از آنها استفاده کرد.

رمزارزها تمام ویژگی های مثبت پول الکترونیکی را دارند و همچنین اکثر مشکلات پول های الکترونیکی را حل کرده اند. اما همانطور که گفته شد، یک موضوع و تفاوت مهم درباره رمزارزها نبود نظارت دولتی و بانکی برآنها است. موضوعی که در یک جهت برای سرمایه گذاری و سود گیری از نوسانات ایجاد شده به دلیل ذکر شده در رمزارزها مفید است و از یک جهت استفاده از رمزارزها در زندگی روزمره را دشوار کرده است. به همین دلیل است که دولت ها در تلاش برای راه اندازی یک نوع خاص رمز ارز به نام ارز های دیجیتال بانک مرکزی یا CBDC هستند، ارزی که ممکن است آینده اقتصاد کشورها و جایگزینی مناسب برای پول الکترونیکی باشد.

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی یا CBDC چیست؟

ارز دیجیتالی بانک مرکزی، یک ارز دیجیتالی است که توسط بانک مرکزی یک کشور ساخته و مدیریت می شود. اگر بخواهیم به شکل ساده آن را توضیح دهیم، فرض کنید که بیت کوین توسط بانک فدرال آمریکا مدیریت می شد و از حمایت کامل دولت ایالت متحده آمریکا نیز برخوردار بود.

در حال حاضر هیچ بانکی ارز دیجیتال خود را راه اندازی نکرده است، اما تقریبا تمامی بانک های مرکزی در این رابطه تحقیقاتی انجام داده اند و یا فرآیند ساخت آن را شروع کرده اند. به عنوان مثال در آمریکا بانک فدرال رزرو با همکاری تیم تکنولوژی M.I.T در پروژه ای به نام همیلتون در حال کار بر روی این نوع ارز هستند. پروژه همیلتون قرار است علاوه بر تعیین چگونگی عملکرد ارز دیجیتال آمریکا و ابزارهای مورد نیاز، به انتشار مقاله های تحقیقاتی و به اشتراک گذاری کدهای خود است تا از دیگر فعالان نیز کمک گرفته شود. هرچند این پروژه در مراحل ابتدایی خود است و با توجه به اطلاعات منتشر شده، ارز دیجیتالی آمریکا در حال حاضر دور از دسترس است.

چگونگی عملکرد ارز دیجیتالی بانک مرکزی

با اینکه در حال حاضر هیچ ارز دیجیتال بانک مرکزی در دسترس قرار ندارد، اما ساز و کار آن مشخص شده است. فرض کنیم آمریکا با انتشار دلار دیجیتالی، از ارز دیجیتالی بانک مرکزی خود یعنی دلار دیجیتالی رونمایی کرد. این ارز از لحاظ ارزشی هیچ تفاوتی با دلار فیزیکی ندارد. اگر کسی به شما ۱۰۰ دلار دیجیتالی دهد، شما در حساب خود ۱۰۰ دلار خواهید داشت که هیچکس نمی تواند آن را از شما پس بگیرد.

تفاوتی این ارز دیجیتالی دولتی با روش قدیمی پول الکترونیکی، در این است که دیگر معاملات نرم در آن وجود ندارند. به عنوان مثال اگر کسی توسط پی پال برای شما پول واریز کند، این پول با اینکه در حساب شما نمایش داده می شود اما پول نمایش داده شده هنوز بین بانک ها جا به جا نشده است (معامله نرم در پول الکترونیکی) به همین دلیل تراکنش ممکن است تکمیل نشده باشد و طرف پرداخت کننده پول را قبل از اینکه به دست شما برسد پس بگیرد. در صورتی که این مشکل برای ارز دیجیتال بانک مرکزی، همانند رمزارزها وجود ندارد و تراکنش ها در یک فضای امن بلافاصله انجام می شود و امکان لغو آن و کلاه برداری های مرتبط وجود ندارد.

همانطور که تا الان متوجه شده اید، مهم ترین دلیل ساخت یک رمزارز دولتی در این است که پول الکترونیکی به ارز دیجیتال تبدیل شود و در کنار بهره بردن از خدمات آن، ماهیت قانونی پیدا کند. این بدان معنی است که تمام فعالان اقتصادی باید آن را به عنوان یک ارز قانونی قبول کنند. افراد قادر هستند با استفاده از ارز دیجیتالی بانک مرکزی تراکنش های مختلف روزانه خود را انجام دهند، مالیات خود را پرداخت کنند، بدهکاری های خود را صاف کنند و یا در صورت نیاز، بانک ها این اجازه را دارند تا برای جبران خسارت و بدهی ها از ارز دیجیتال بانک مرکزی شخص برداشت داشته باشند.

یکی از مشکلات پرداخت با ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز نسبت به پول الکترونیکی، در این است که علاوه بر مالیات و سود فروشنده کاربران وادار به پرداخت کارمزدی بسته به ارز دیجیتال مورد نظر هستند. ارز دیجیتال بانک مرکزی این مشکل را نیز حل کرده است و همانند پول فیزیکی، این کارمزد اضافه را حذف می کند.

چین از جمله کشورهایی است که در زمینه ارز دیجیتالی بانک مرکزی خود پیشرفت بزرگی داشته است. این طرح که در چندین شهر چین انجام شد، به مردم این امکان را می داد تا با پرداخت هزینه ای در قرعه کشی ارز دیجیتالی بانک مرکزی خود که یوان دیجیتالی نام داشت شرکت کنند. برندگان این قرعه کشی می توانستند با مراجعه به فروشگاه ها و ارائه کوپن آن، اجناس مختلفی را خریداری کنند.

در حال حاضر این طرح گسترش پیدا کرده است و چین و امارات در حال ایجاد شبکه ای با استفاده از بلاکچین و ارز دیجیتالی بانک مرکزی برای انجام تبادلات مالی جهانی هستند.

تاثیر ارزهای دیجیتال در سراسر جهان

با وجود مزایای مختلف ارز دیجیتال بانک مرکزی در آینده ممکن است این نوع ارز به صورت کامل جایگزین پول های فیزیکی و الکترونیکی کشورها شود، اما تا پیاده سازی کامل این ارز راه زیادی باقی مانده است. با اینکه دولت ها در تلاش برای ساخت سریعتر ارز دیجیتالی خود هستند، مردم در سراسر جهان در حال استفاده و استقبال از رمزارزهای غیرمتمرکز هستند.

ارزهایی که گزینه مناسبی برای سرمایه گذاری، تجارت و همچنین حفظ حریم شخصی و امنیت از دارایی ها شده اند.

نقاط مشترک ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز و ارزهای دیجیتالی بانک مرکزی و دلیل برتری آنها نسبت به پول الکترونیکی

• سرعت بالا در پرداخت ها: کاربران با استفاده از ارز دیجیتال می توانند به سرعت وجه مورد نظر خود را به هرکجای کره زمین انتقال دهند، موضوعی که با استفاده از موسسات مالی ممکن است حتی تا چند روز طول بکشد. این پرداخت ها در خارج از کشور نیز سریع بوده و محدودیت های بیرون مرزی پول الکترونیکی را نیز ندارد.
• انجام نقل و انتقالات بین المللی با هزینه کمتر: انجام تراکنش های بین المللی با روش های فیزیکی و الکترونیکی بسیار گران است. جا به جایی وجوه از یک کشور به یک کشور دیگر، به معنی استفاده از صرافی های مختلف و پرداخت هزینه های گزاف برای تبدیل ارز است. مشکلی که ارزهای دیجیتال آن را حل کرده اند.
• دسترسی ۲۴ ساعته در هر روز هفته: نقل و انتقالات پول بانکی در روزهای تعطیل، آخر هفته ها و خارج از ساعت های کاری معمولا زمان بیشتری می برد زیرا بانک ها بسته هستند و نمی توانند معاملات را انجام دهند. این تاخیر شامل انتقالات پول الکترونیکی نیز می شود. انجام تراکنش های ارزهای دیجیتال به دلیل نبود وابستگی به بانک ها، به سرعت و در هر زمان و روزی قابل انجام است.
• پشتیبانی از افرادی که حساب بانکی ندارند: در هر کشور افراد بسیاری هستند که حساب بانکی ندارند. موضوعی که آنها را مجبور به پرداخت هزینه های گزاف برای انجام تراکنش های مختلف می کند. اگر کشور ها ارزدیجیتال بانک مرکزی خود را راه اندازی کنند، تمام افراد بدون توجه به حساب بانکی می توانند به پول های خود دسترسی داشته باشند و بدون نیاز به مبلغی اضافه، قبوض یا دیگر فاکتور های خود را پرداخت کنند.
• پرداخت های راحت تر و کارآمد تر برای دولت ها و مردم: اگر کشوری ارز دیجیتال بانک مرکزی خود را عرضه کند، پرداخت های مختلفی از جمله قبض ها، مالیات و کمک های مالی به مردم نیازمند را می تواند به راحتی انجام دهد و برخلاف پول الکترونیکی دیگر نیازی به دسته بندی افراد با اطلاعات شخصی برای پیگیری و بررسی نیست.
  همچنین افراد با استفاده از رمزارزها می توانند به راحتی و بدون طی کردن مراحل قدیمی اداری، پرداخت های خود را انجام دهند.

دلایلی که باعث می شود ارزدیجیتال غیرمتمرکز گزینه مناسبی برای پول الکترونیکی نباشد و ارزهای دیجیتال بانک مرکزی انتخاب نهایی باشد

• تعداد زیادی ارزدیجیتال در بازار وجود دارد: محبوبیت و شلوغی بازار ارز دیجیتال در حال حاضر یک نقطه ضعف است. ارزهای زیادی در بستر بلاکچین ساخته و عرضه شده اند که هرکدام دارای ویژگی های مخصوص خود است. موضوعی که به دلیل نبود پشتوانه کشوری، شناخت ارزهای معتبر و مناسب را برای استفاده کنندگان عمومی سخت می کند.
• استفاده از ارزهای دیجیتال نیازمند مطالعه و یادگیری کار با آنها است: ارزهای دیجیتال پیچیدگی های مخصوص به خود را دارند. از نحوه ذخیره سازی آنها در کیف پول ها گرفته تا کارمزد های مختلف و همچنین روش های انتقال یا استفاده از آنها در معاملات نیازمند مطالعه و یادگیری هستند. برای اینکه ارزهای دیجیتال به صورت گسترده استفاده شوند نیاز است که سیستم ساده تر شود.
• معاملات بلاکچین ممکن است گران تمام شود: رمزارزها از بلاکچین برای انجام معادلات پیچیده تایید و ثبت معاملات استفاده می کنند. انجام این معاملات مصرف برق بالایی دارد و باعث بالا رفتن هزینه انجام تراکنش ها می شود. مشکلی که احتمالا ارزهای دیجیتال بانک مرکزی با توجه به انجام فرآیند های مورد نیاز توسط خود بانک با آن درگیر نباشند، اما در حال حاضر این ارز ها عرضه نشده اند.
• ارزهای دیجیتال نوسانات زیادی دارند: قیمت و ارزش رمزارزها می تواند به طور ناگهانی تغییر کند. این مهم ترین موضوعی است که کسب و کارها را برای استفاده از آن در معاملات خود دچار تردید کرده است. زیرا یک ارز بی ثبات، ریسک بالایی برای کسب و کار ایجاد می کند. هرچند لازم به ذکر است که این نواسانات خود دلیلی برای سرمایه گذاری بسیاری از افراد در رمزارز ها بوده است. ارزهای دیجیتال بانک مرکزی به دلیل ارزش گذاری براساس ارز کاغذی، این نواسانات را نخواهد داشت.

با توجه به تفاوت های بزرگی که ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز با ارزهای دیجیتال بانک مرکزی دارند، بعید است میان این دو پول دیجیتالی رقابتی شکل بگیرد؛ زیرا هرکدام استفاده جداگانه ای دارند. ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز در تلاش برای ارائه راهکار جدید پرداختی و سرمایه گذاری در یک فضای امن و ناشناس هستند، در حالی که دولت ها در تلاش هستند تا با ساخت ارزدیجیتال بانک مرکزی خود براساس ارز فیات کشور، راهکاری نوین برای جایگزینی پول الکترونیکی ارائه کنند.