مقایسه استاندارد طلا و ارز فیات

رمزارز با پشتوانه طلا چیست؟ معرفی 8 ارز دیجیتال با پشتوانه طلا

طلا فلز گران‌بهایی است که در بسیاری از صنایع استفاده می‌شود، اما همچنین، نوعی محصول سرمایه‌گذاری شناخته‌شده و پوششی تاریخی در برابر آشفتگی اقتصادی و تورم محسوب می‌شود. قیمت طلا که به‌طور گسترده یک دارایی با ریسک در نظر گرفته می‌شود، در محیط مالی چالش‌برانگیز در زمان بحران، جنگ، زلرله و مانند این‌ها، بهترین عملکرد را برای سرمایه‌گذاری دارد. در این مقاله چند رمزارز با پشتوانه طلا را برای سرمایه‌گذاری معرفی می‌کنیم.

فهرست عناوین مقاله

رمزارز با پشتوانه طلا چیست؟

استیبل کوین‌ ها، ارزهای دیجیتال پایداری هستند که قیمت آن‌ها در بازار ارز دیجیتال ثابت است. استیبل کوین‌ها به پشتوانه دارایی‌های مختلف مانند ارز فیات (مثلاً دلار آمریکا)، ارزهای دیجیتال دیگر، فلزات گران‌بها یا ترکیبی از هر سه، فعالیت می‌کنند. استیبل کوین‌ها به دو دسته استیبل کوین‌های متمرکز و استیبل کوین‌های غیرمتمرکز تقسیم می‌شوند.

ارز دیجیتال با پشتوانه طلا، دارایی مشتق‌شده‌ای است که به کاربران اجازه می‌دهد بدون نگرانی درباره ذخیره‌سازی فیزیکی و نگهداری طلا، در این فلز گران‌بها سرمایه‌گذاری کنند. ارز دیجیتال با پشتوانه طلا نگرانی‌های مربوط به حمل‌ونقل، قابلیت انتقال و همچنین عدم نقدشوندگی مرتبط را برطرف می‌کند.

در دنیای سنتی، رمز ارز با پشتوانه طلا با ETF و CFD طلا مطابقت دارد و قیمت طلا را بدون داشتن مالکیت فیزیکی دنبال می‌کند.

ارزهای دیجیتال متعددی وجود دارند که به هر طریقی به طلا متصل‌اند و بسته به خود پروژه، با نسبت‌های متفاوتی پشتیبانی می‌شوند.

نگاهی کلی به رمزارز مبتنی بر طلا و ویژگی‌های آن

توسعه‌دهندگان از همان روزهای اولیه این صنعت به ایجاد رمزارزی مبتنی بر طلا علاقه داشتند. ارز دیجیتال با پشتوانه طلا، یک توکن یا کوین را به مقدار مشخصی طلا مرتبط می‌کند (برای مثال، یک توکن برابر با یک گرم طلا است). طلا، مانند دلار یا ارزهای فیات دیگر، باید معمولاً توسط نهادی ثالث نگهداری شود.

یکی از مزیت‌های رمزارز با پشتوانه طلا این است که ارزش پایه یا حداقل توکن، همیشه با مقدار ثابت طلا برابر خواهد بود. اگر ارز دیجیتال مدنظر محبوب شود، قیمت کوین می‌تواند از این مقدار هم فراتر رود. به این ترتیب، پشتوانه طلا از رمزارز، سبب محافظت در برابر کاهش ارزش یک ارز دیجیتال می‌شود.

از سوی دیگر، رمزارز مبتنی بر طلا خطراتی نیز دارد. بلاکچین شبکه بسیار امنی برای ردیابی تراکنش‌ها در ارزهای دیجیتال است. بااین‌حال، نگرانی ذخیره‌سازی حجم زیادی از طلای فیزیکی برای رمزارز با پشتوانه طلا مطرح است؛ بنابراین، سرمایه‌گذاران باید قبل از سرمایه‌گذاری بررسی کنند که چه کسی طلا را برای یک ارز دیجیتال خاص و در کجا نگهداری می‌کند. اگر طلا به هر دلیلی ناپدید شود، ارزش توکن نیز به‌شدت افت می‌کند. شفافیت بین توسعه‌دهندگان ارزهای دیجیتال، دارندگان طلا و سرمایه‌گذاران برای ایجاد اعتماد در سرمایه‌گذاران و به‌نوبه خود در ارزش‌گذاری در ارز دیجیتال مدنظر، بسیار مهم است.

مزایا و معایب سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال با پشتوانه طلا

مانند هر بازار مالی دیگری، سرمایه‌گذاری در رمزارز با پشتوانه طلا نیز مزایا و معایبی دارد. در ادامه، نگاهی دقیق‌تر به مزایا و معایب آن خواهیم انداخت.

مزایای سرمایه‌گذاری در رمزارز با پشتوانه طلا

اول از همه، بیشتر رمزارزهای مبتنی بر طلا به‌عنوان توکن‌هایی ساخته شده‌اند که بر اساس استاندارد توکن ERC-20 فعالیت می‌کنند و به همین دلیل، در چندین صرافی متمرکز و غیرمتمرکز به‌راحتی قابل انتقال و معامله‌اند.

مزیت دیگر رمزارز با پشتوانه طلا این است که می‌توان آن را تقسیم کرد. به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد بخش‌های کوچک‌تری داشته باشند و لزوماً به مقدار زیادی پول برای سرمایه‌گذاری در طلا نیاز نخواهد بود.

رمزارز با پشتوانه طلا مزایای دیگری نیز دارد که به‌طور گسترده با ارزهای دیجیتال مرتبط خواهد بود. برخلاف طلای فیزیکی، رمزارز با پشتوانه طلا به‌راحتی قابل ذخیره و انتقال خواهد بود.

رمزارزهای مبتنی بر طلا را می‌توان به‌طور بالقوه از طریق صرافی‌های غیرمتمرکز خرید؛ ازاین‌رو، معامله‌گران می‌توانند آن‌ها را بدون هیچ معیار KYC در مقایسه با CFD و ETF بخرند.

معایب رمزارز با پشتوانه طلا

رمزارز با پشتوانه طلا نوعی دارایی مشتق‌شده‌ است و به همین دلیل، خطراتی نیز به همراه دارد. یکی از معایب و خطرات رمزارز با پشتوانه طلا این است که سرمایه‌گذاران لزوماً مالکیت مستقیم طلایی را ندارند که توکن‌هایشان به آن متصل است؛ اگرچه ممکن است در پروژه‌های خاصی که امکان بازخرید فیزیکی را فراهم می‌کنند، این موضوع متفاوت باشد.

علاوه بر این، رمزارزهای با پشتوانه طلا به ارائه‌دهندگان خدمات متمرکزی متکی‌اند که ذخیره‌سازی طلای فیزیکی را که پشتوانه توکن‌هاست، مدیریت می‌کنند و این کاملاً از دست سرمایه‌گذاران خارج خواهد بود.

از آنجا که بیشتر رمزارزهای با پشتوانه طلا توکن‌های مبتنی بر اتریوم ERC-20 هستند، با هر خرید یا انتقال توکن ممکن است هزینه‌های Gas زیادی را متحمل شوید.

در مقایسه با قراردادهای CFD، رمزارز با پشتوانه طلا نقدینگی بسیار کمتری دارد؛ زیرا بازار آن‌ها در مقایسه با ارزهای قدیمی بسیار کوچک‌تر است.

معرفی هشت رمزارز با پشتوانه طلا

چندین رمزارز با پشتوانه طلا وجود دارد که در میان سرمایه گذاران محبوب‌اند. این رمزارزها را شرکت‌های معروف و باسابقه در این زمینه صادر کرده‌اند و حجم معاملاتی زیادی دارند.

Paxos Gold (PAXG)

در مارس 2022، PAXG، بزرگ‌ترین رمزارز با پشتوانه طلا، به ارزش حدود 550 میلیون دلار بود. همچنین این ارز دیجیتال بالاترین حجم معاملات روزانه را داشت.

بر اساس وایت پیپر رسمی پروژه، هر توکن PAXG نماینده یک اونس طلای فیزیکی است. این توکن از طریق استاندارد توکن ERC-20 اتریوم ایجاد شده و به‌راحتی در سراسر شبکه قابل حمل است.

شایان ذکر است Paxos Trust Company ناشر PAXG، یک مؤسسه مالی تحت نظارت است. این نوعی شرکت دارای مجوز دولتی است که NYDFS، دپارتمان خدمات مالی ایالت نیویورک، آن را تنظیم می‌کند و باید بالاترین استانداردها را هنگام حفاظت از دارایی‌های مشتری رعایت کند.

Tether، شرکت پشتیبان پُرکاربردترین استیبل کوین(USDT) ، ارز دیجیتال جدیدی را با علامت XAUt راه‌اندازی کرده است. در اصل این توکن که بر اساس استاندارد ERC-20 و TRC-20 Tron است، نشان‌دهنده یک اونس طلا خواهد بود.

سرمایه‌گذاران XAUt می‌توانند حقوق مالکیت طلا را روی شمش‌های طلای مشخص‌شده به دست آورند. تخصیص آن‌ها از طریق شماره سریال منحصربه‌فرد، وزن و خلوص قابل شناسایی است. همچنین بر اساس مستندات، دارندگان XAUt مجازند جزئیات شمش‌های طلا را با آدرس آن‌ها در هر زمان از طریق وب‌سایت، بررسی کنند.

برای درخواست بازخرید در قالب طلای فیزیکی، کاربران باید فرایند تأیید TG Commodities Limited را کامل کرده باشند. این شرکت توکن‌ها را صادر می‌کند. در غیر این صورت، این توکن در برخی از صرافی‌های رایج ارزهای دیجیتال مانند FTX و Bitfinex قابل معامله است.

PMGT یکی از معدود ارزهای دیجیتالی است که دولت مرکزی آمریکا تأیید کرده است. بلوک‌های فیزیکی طلا با نسبت 1:1 این ارز را پشتیبانی می‌کنند و ارزش بازار آن 2,212,088 دلار است. هربار که سرمایه‌گذاران توکن را می‌خرند، به آن‌ها گواهی طلای دیجیتال داده می‌شود. این گواهی‌ها با شمش طلا قابل معامله است و مستقیم به آدرس آن‌ها تحویل داده می‌شود.

در طول معامله، سرمایه‌گذاران ملزم نیستند هیچ‌گونه کارمزد معامله پرداخت کنند. علاوه بر این، آن‌ها به پرداخت هزینه‌های ذخیره‌سازی یا هزینه‌های مدیریت مداوم نیازی ندارند. این توکن را فقط می‌توان در Independent Reserve خرید؛ اگرچه مذاکراتی در حال انجام است تا PMGT در صرافی‌های دیگر فهرست شود.

GLC یک توکن مبتنی بر ERC-20 است که Digital Gold LTD آن را توسعه داده است. گروهی از داوطلبان که به ارتقای آزادی اقتصادی اعتقاد دارند، این رمزارز با پشتوانه طلا را ساخته‌اند و از آن نگهداری می‌کنند.

سرمایه‌گذاران GLC، به ویژگی‌های منحصربه‌فردی مانند سرعت تأیید دو دقیقه‌ای دسترسی دارند که سریع‌ترین تراکنش را بین تمام رمزارزهای با پشتوانه طلا دارد. GLC همچنین یک کیف پول گلدکوین انحصاری را برای هر طلای خریده‌شده ارائه می‌دهد و هیچ کارمزد تراکنشی دریافت نمی‌کند، که این موضوع خرید و نگهداری طلا را برای سرمایه‌گذاران بسیار آسان خواهد کرد.

DigixGlobal (DGX)

DigixGlobal شرکتی در سنگاپور است که توکن‌های DGX با پشتوانه طلا ارائه می‌دهد. توکن DGX از نسبت 1:1 پشتیبانی می‌کند و ارزش بازار آن 1,183,867 دلار است. هر توکن نشان‌دهنده یک اونس طلاست.

طلا در سنگاپور و کانادا ذخیره می‌شود که در مقایسه با توکن‌های دیگرِ دارای پشتوانه طلا در این فهرست، ارزش افزوده منحصربه‌فردی دارد. برخورداری از دو نقطه ذخیره‌سازی در جهان، خطرات ذخیره‌سازی در یک مکان واحد را کاهش می‌دهد.

DigixGlobal برای هر مبادله، 1 درصد کارمزد دریافت می‌کند و هزینه دموراژ (حمل‌ونقل) را بر عهده می‌گیرد. تنها صرافی ارز دیجیتالی که در حال حاضر این توکن را فهرست کرده، Coinsquare است که می‌توان آن را با بیت‌کوین (BTC) یا اتریوم (ETH) خرید.

Meld Gold Algorand (MCAU)

Meld Gold Algorand به‌عنوان جایگزینی پایدار برای آلتکوین‌ها ایجاد شد. این توکن سرمایه‌گذاری طلا را در قالب گواهی‌های طلای دیجیتال Meld در دسترس سرمایه‌گذاران قرار می‌دهد. هر گواهی طلا معادل یک مقایسه استاندارد طلا و ارز فیات گرم طلای فیزیکی است.

در این سیستم توکن‌ها در کیف پول Algorand به صورت ایمن ذخیره می‌شوند و به‌راحتی برای سرمایه‌گذارانی که از قبل کیف پول ارز دیجیتال دارند، قابل دسترسی‌اند. Meld برنامه‌ای مشارکتی را برای جذب رهبران در بخش‌های طلا، بازارهای مالی و فناوری برای همکاری و ایده‌پردازی درباره آینده توکن راه‌اندازی کرد.

AABBG

AABBG تا حدودی نوعی ناهنجاری در فضای ارز دیجیتال است؛ زیرا شرکت مؤسس هیچ تجربه قبلی‌ای در زمینه ارز دیجیتال یا امور مالی ندارد. در عوض، AABBG توسط Asia Broadband Inc (AABB) تأسیس شد. AABB یک منبع با تمرکز بر تولید، عرضه و فروش فلزات گران‌بهاست.

برخلاف دیگر رمزارزهای مبتنی بر طلا که در آن‌ها، طلا از منابع مختلف به دست می‌آید، 100 درصد طلای خریده‌شده با استفاده از AABBG، مستقیم از پروژه استخراج این شرکت تأمین می‌شود. این موضوع واسطه را از کار می‌اندازد و تضمین می‌کند سرمایه‌گذاران طلای خود را مستقیم از منبع دریافت می‌کنند.

ارزش بازار فعلی این توکن 97,382,859.21 دلار است. این توکن فقط با استفاده از کیف پول رسمی AABB قابل خرید است و برای انجام تراکنش به بیت‌کوین یا اتریوم نیاز دارد.

AurusGOLD (AWG)

AurusGOLD را که بیشتر با نام AWG شناخته می‌شود، معامله‌گران طلا که بین بازارهای AWG و شمش طلا آربیتراژ می‌کنند، معامله می‌کنند. ارزش بازار این توکن 1,880,988 دلار است.

هر توکن را می‌توان برای یک گرم طلای عرضه‌شده از پالایشگاه‌های گواهی انجمن بازار شمش لندن (LBMA) بازخرید کرد. اگر سرمایه‌گذاران به طلا علاقه‌ای نداشته باشند، اما مایل باشند فلزات گران‌بهای دیگری را نگهداری کنند، AWG نیز در حوزه فلزات گران‌بها تنوع زیادی دارد. سرمایه‌گذاران می‌توانند فلزات گران‌بهای توکن‌شده را به همان روش تهیه توکن‌های مبتنی بر طلا بخرند و آن‌ها را در کیف پول ارزهای دیجیتال خود نگه دارند.

AWG را می‌توان در چندین صرافی شریک Aurus و فروشنده فلزات گران‌بها خریداری کرد. محبوب‌ترین صرافی CEX.IO و فروشندگان فلزات گران‌بها شامل Direct Bullion و Aurica Group می‌شود.

سخن پایانی

سرمایه‌گذاری در طلای فیزیکی با وجود شهرت زیاد، آن‌قدرها هم امن نیست. رمزارزهای با پشتوانه طلا، نگهداری طلا را بدون نیاز به ذخیره‌سازی، برای افراد بسیار آسان‌تر می‌کنند. به‌عنوان جایگزین ارزان‌تر و راحت‌تر، ممکن است روزی شاهد باشیم که توکن‌های مبتنی بر طلا به شکل جدید مالکیت طلا برای پایگاه جهانی و غیرمتمرکز از مردم تبدیل شوند. بااین‌حال، آینده توکن‌های مبتنی بر طلا ممکن است کاملاً متفاوت به نظر برسد.

برای مثال، پروژه‌های مالی غیرمتمرکز مختلف و مبادلات غیرمتمرکز به مردم این امکان را می‌دهند که در مکانیسم‌های مختلف، مانند وام دادن یا از طریق استخرهای نقدینگی، سود سپرده‌های طلای خود را کسب کنند.

برخی از پروژه‌های آزمایشی حتی دارایی‌هایی مصنوعی ایجاد می‌کنند که ارزش آن‌ها را به صورت الگوریتمی به دست می‌آورند، نه اینکه آن را بر اساس سپرده فیزیکی دارایی‌ها بنا کنند؛ بنابراین، کسب اطلاعات درباره این روش‌های نوین سرمایه‌گذاری، ازجمله رمزارز با پشتوانه طلا، برای آینده اهمیت زیادی دارد.

ارز فیات Fiat چیست؟

ارز فیات چیست؟ ارز فیات یک پول قانونی بوده که ارزش آن از دولت صادرکننده‌ اش گرفته می‌ شود و شامل پول در گردش مانند پول کاغذی یا سکه می شود. فیات از یک واژه لاتین به همین نام گرفته می شود. ارزش پول فیات توسط دولتی که آن را چاپ می کند، مشخص می شود. در حال حاضر کشورها از سیستم ارز فیات به جای کالای فیزیکی یا ابزار مالی، برای ارائه خدمات خرید کالا، سرمایه گذاری و سپرده گذاری استفاده می کنند. ارز فیات جایگزین مناسبی برای استاندارد طلا و پول کالایی است

معنای پول فیات

پول فیات یک ارز دولتی است که توسط کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی شود بلکه توسط دولت صادرکننده آن تأمین می شود. ارزش پول فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده، نشأت می گیرد. اکثر ارزهای کاغذی مدرن ارزهای فیات هستند از جمله دلار آمریکا، یورو، پوند و دیگر ارزهای مهم جهانی.

ارز فیات به بانک های مرکزی کشورها امکان کنترل بیشتری بر اقتصادشان می دهد زیرا آن ها می توانند مقدار چاپ پول را کنترل کنند. ارزهای فیات فقط دارای ارزش هستند و دولت این ارزش را حفظ می کند. هیچ ابزاری برای تأمین پول به خودی خود وجود ندارد.

یکی از مخاطرات اصلی که پول های کاغذی مانند دلار دارند این است که کشورها در چاپ و عرضه آن ها زیاده روی کرده و باعث ایجاد تورم در اقتصاد می شوند.

منشأ پیدایش پول فیات

فیات برای اولین بار در کشور چین چاپ شد. در آن زمان فیات به واحدهای پولی دیگر از جمله ابریشم، طلا و نقره قابل تبدیل بود اما بعدها سیستم ارزی فیات در قرن 13 توسط امپراطوری مغول راه اندازی شد. در قرن 17 نیز پول فیات، در قاره اروپا و در کشورهای دیگری همچون هلند و سوئد مورد استفاده قرار گرفت اما سیستم ارز فیات در کشور سوئد با شکست مواجه شد و بعد از آن با استاندارد نقره جایگزین شد. بعد از آن نیز فرانسه نو و مستعمرات سیزده گانه در آمریکای شمالی از این سیستم ارزی برای انتقال پولی خود استفاده کرد.

در قرن بیستم میلادی نیز دولت ایالات متحده بار دیگر به سیستم پول کالایی تغییر جهت داد و از سال 1933 به بعد نیز مبادله طلا با پول های کاغذی این سیستم متوقف شد. بعد از آن در سال 1972 میلادی، ایالات متحده استاندارد طلا را کنار گذاشت و بعد از آن از پول فیات برای سیستم پولی خود استفاده کرد. درواقع ارزهای فیات در قرن بیستم به دلیل این که دولت ها و بانک های مرکزی سعی کردند اقتصاد خود را از بدترین اثرات طبیعی توسعه و رکودهای چرخه تجاری محافظت کنند، از اهمیت خاصی برخوردار شدند.

پول کالایی دارای ارزش ذاتی است که این ارزش را از موادی که از آن ساخته شده است مانند سکه های طلا و نقره می گیرد. پول فیات در مقابل، ارزش ذاتی ندارد. ارزش پول فیات در اصل وعده ای از سوی دولت یا بانک مرکزی است که می گوید ارز فیات می تواند با ارزش خود در کالا مبادله شود.

دلیل شکل گیری ارز فیات بدون پشتوانه چه بود؟

استفاده از سیستم استاندارد طلا، توانست بسیاری از مشکلات معاملات تجاری را حل کند. هر کسی نیز می توانست به راحتی پول های خود را به طلا تبدیل کند. اما سیستم طلا نتوانست ماندگار شود.

دلایل این عدم ماندگاری می تواند موارد زیر باشد:

• کمبود معدن های جدید طلا
• محاسبه ای بودن نرخ طلا
• نایاب بودن معدن های طلای جدید
• شروع جنگ جهانی و کمبود ذخایر مالی کشورها

با وجود تمام این شرایط، کار با استاندارد طلا به مرور سخت شد تا اینکه تا دهه هشتاد میلادی کاملاً از بین رفت اما برای اینکه اعتبار کاغذهایی مانند پول حفظ شود، پول های بدون پشتوانه جایگزین آن شد.

مزایای استفاده از پول فیات چیست؟

استفاده از پول فیات در حوزه مالی و اقتصادی، مزایا و معایبی را به همراه دارد.

1. پول فیات از نظر اقتصادی نسبت به پول کالایی، مقرون به صرفه تر بوده و هزینه کمتری برای تولید آن نیاز است.
2. پول فیات اگر بتواند نقش های مورد نیاز اقتصاد یک کشور را در واحد پولی خود ذخیره کند، ذخیره ارزش، ارائه حساب عددی و تسهیل مبادله، می تواند به عنوان یک ارز خوب عمل کند.
3. کمبود کالاهایی مانند طلا بر روی آن اثری ندارد.
4. پول فیات انعطاف پذیری خوبی در بحران های اقتصادی داشته و می تواند قدرت خوبی را در اختیار دولت و بانک مرکزی قرار دهد.
5. از پول فیات می توان در مبادلات بین المللی استفاده کرد و تبدیل به واحد پول تجاری شده است.
6. از آنجا که پول فیات مانند طلا یک منبع کمیاب یا ثابت نیست، بانک های مرکزی کنترل بسیار بیشتری بر عرضه آن دارند که به آن ها قدرت مدیریت متغیرهای اقتصادی مانند عرضه اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را می دهد.

معایب استفاده از پول فیات چیست؟

1. تورم: از زمان پیدایش پول فیات، تورم نیز با آن همراه شد به همین دلیل تورم موجب شد که آمار افراد فقیر در جامعه افزایش یابد چرا که تورم به افرادی که حقوق ثابت دارند، ضرر می زند و موجب کاهش قدرت خرید آنها می شود.
2. افزایش بیش از حد نقدینگی: زمانی که حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد، اعتبار پول های بدون پشتوانه ضرر می کند چرا که با افزایش نقدینگی، تقاضا نیز افزایش می یابد و اگر عرضه مناسبی برای تأمین این تقاضاها نباشد، تورم افزایش می یابد.
3. از بین رفتن دولت ها: با از بین رفتن دولت ها، پول های بدون پشتوانه در خطر هستند. چون دولت ها هستند که به اعتبار و ارزش پول های بدون پشتوانه کمک می کند. پس اگر دولتی در میان نباشد، ارزش پول ملی از بین خواهد رفت.
4. با توجه به عرضه نامحدود آن توسط دولت ها، فرصت های بیشتری برای ایجاد حباب با پول فیات وجود دارد.
5. ارزش پول فیات بستگی به سیاست های مالی و مقررات دولتی توسط دولت دارد. سیاست پولی غیرمسئولانه می تواند منجر به تورم، حتی تورم بیش از حد یک ارز فیات شود.

چرا اقتصادهای مدرن از پول فیات حمایت می کنند؟

پول فیات به دولت ها انعطاف پذیری بیشتری برای مدیریت ارزهای خود، تعیین سیاست های پولی و تثبیت بازارهای جهانی می دهد. همچنین امکان بانکداری جزء به جزء وجود دارد. به این معنا که به بانک های تجاری اجازه می دهد مقدار پول موجود را برای پاسخگویی به تقاضای وام گیرندگان چند برابر کنند.

چه جایگزینی برای ارز فیات وجود دارد؟

امروزه تقریبا همه کشورها دارای پول قانونی (ارز فیات)هستند. با وجود اینکه شما می توانید طلا و سکه بخرید و بفروشید اما این سکه ها به ندرت درعوض و به ازای خریدهای روزمره استفاده می شوند بلکه بیشتر به عنوان یک دارایی قابل جمع آوری هستند.

حتی ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین که در دهه گذشته به عنوان چالشی برای ماهیت تورمی ارزهای فیات ظاهر شده و مورد علاقه و پذیرش قرار گرفته و از اقبال خوبی هم برخوردار بودند نیز معنای سنتی پول و ارز فیات را ندارند.

ارز فیات و ارز دیجیتال با یکدیگر چه ارتباطی دارند؟

هر دو ارز دیجیتال و فیات، هیچ مقایسه استاندارد طلا و ارز فیات گونه پشتوانه فیزیکی ندارد. کنترل ارز فیات توسط دولت همان کشور است، در صورتی که ارز دیجیتال ماهیت غیرمتمرکز دارد. ارزهای دیجیتال بر بستر بلاک چین ایجاد شده اند که کاملا غیرمتمرکز هستند.

در ارزهای دیجیتال به جای سیستم فیات (که مبادله با انتقال پول فیات و براساس سیستم های سنتی قرارداد انجام می شود) قراردادهای هوشمند هستند که مبادلات را امکان پذیر می کنند. از جمله تفاوت های موجود بین این دو ارز، نحوه تولید پول های جدید در هر یک از این دو سیستم است.

به عنوان مثال بیت کوین یا اتریوم نمونه هایی از ارز دیجیتالی هستند که در مقایسه با پول فیات که هیچ گونه محدودیتی ندارد، تولید و عرضه محدودی در تعداد دارد.

به علاوه تراکنش در ارزهای دیجیتال برگشت ناپذیر بوده، در صورتی که در ارزهای فیات این‌ چنین نیست.

از دیگر تفاوت های ارز فیات با ارز دیجیتال، مبادلات ارزی بزرگتر با نوسان کمتر است. در صورتی که در بازار ارز دیجیتال این شرایط کاملاً برعکس است.

انجام امور مالی در دنیای واقعی و با ارزهای فیات می تواند مقایسه استاندارد طلا و ارز فیات هزینه های جانبی زیادی داشته باشد، مانند کارمزدهای دفترخانه ها، املاک ها، مالیات ها، هزینه تمدید و…. اما در دنیای غیرمتمرکز رمزارزها، پروژه های دیفای و قراردادهای هوشمند این هزینه های جانبی را کاهش داده اند.

ارز فیات در مقابل استاندارد طلا

با سیستم استاندارد طلا، می توان پول کاغذی را تبدیل به طلا کرد. در واقع سیستم طلا توسط دولت حمایت می شد. به همین دلیل تمامی دولت ها و بانک ها می توانستند با استفاده از سیستم ارزی مبتنی بر کالاها با داشتن طلای کافی، ارزهای جدید را وارد چرخه اقتصاد کنند اما با ارز فیات نمی توان پول کاغذی را به چیزی تبدیل کرد. با این وجود مسئولان می توانند با پول فیات، بر روی ارزش پول دولت اثر گذاشته و شرایط اقتصادی را کنترل کنند.

در این میان کارشناسان سیستم استاندارد طلا، معتقد هستند که سیستم ارزی مبتنی بر کالاها پایدارتر است. دلیل پایداری آن هم به این خاطر است توسط چیزی حمایت می شود که فیزیکی و باارزش است. البته لازم به ذکر است که قیمت طلا بی ثبات است. البته ارزش کالا می تواند دچار نوسان شود. در صورتی که در سیستم ارز فیات در مواجه با شرایط اضطراری از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار است.

ارز فیات چیست؟

به زبان ساده ، ارز فیات پول قانونی است که ارزش آن را بیشتر، از کالای فیزیکی یا دولت صادر کننده آن می گیرد. بیشتر کشورهای جهان از سیستم ارزی فیات برای خرید کالا و خدمات ، سرمایه گذاری و پس انداز استفاده می کنند.

ظهور ارز فیات

ارز فیات قرن ها پیش در چین نشات گرفته است. استان چکوان در طی قرن یازدهم اقدام به صدور پول کاغذی کرد. در ابتدا می شد آن را با ابریشم ، طلا یا نقره عوض کرد. اما سرانجام ، کوبلای خان به قدرت رسید و در طول قرن سیزدهم یک سیستم ارزی فیات ایجاد کرد. مورخان ادعا می کنند که این پول در سقوط امپراتوری مغول بسیار موثر بوده است . پول فیات نیز در اروپا در قرن هفدهم مورد استفاده قرار گرفت که توسط اسپانیا ، سوئد و هلند تصویب شد. در سال ۱۹۷۲ ، تحت ریاست جمهوری نیکسون ، ایالات متحده استاندارد طلا را به طور کامل کنار گذاشت و به سیستم ارزی فیات روی آورد. این امر منجر به استفاده از ارز فیات در سراسر جهان شد.

ارز فیات vs طلا

سیستم استاندارد طلا اجازه تبدیل اسکناس های کاغذی به طلا را می داد. در واقع ، تمام پول کاغذی توسط مقدار محدودی طلا که در اختیار دولت بود ، پشتیبانی می شد. بر اساس یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا ، دولت ها و بانک ها تنها در صورت داشتن ارزش مساوی از فروشگاه های طلا می توانند ارز جدید را به اقتصاد وارد کنند.

طرفداران استاندارد طلا معتقدند که یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا از ثبات بیشتری برخوردار است زیرا توسط چیزی فیزیکی و ارزشمند پشتیبانی می شود. طرفداران ارز فیات مخالف این هستند.

نکات مثبت و منفی استفاده از ارز فیات

اقتصاددانان و سایر کارشناسان مالی در حمایت از ارز فیات اتفاق نظر ندارند.

کمبود: پول فیات به دلیل کمبود کالای فیزیکی مانند طلا تحت تأثیر قرار نمی گیرد و محدود نمی شود.

هزینه: تولید پول فیات مقرون به صرفه تر از پول مبتنی بر کالا است.

پاسخگویی: ارز فیات به دولت ها و بانک های مرکزی آنها انعطاف پذیری در رسیدگی به بحران های اقتصادی را می دهد.

تجارت بین الملل: ارز فیات در کشورهای جهان مورد استفاده قرار می گیرد و آن را به یک نوع ارز قابل قبول برای تجارت بین الملل تبدیل می کند.

راحتی: بر خلاف طلا ، پول فیات به مقایسه استاندارد طلا و ارز فیات ذخایر فیزیکی که نیاز به ذخیره سازی ، محافظت ، نظارت و سایر خواسته های پر هزینه دارد ، متکی نیست.

بدون ارزش ذاتی: ارز فیات هیچ ارزش ذاتی ندارد. این اجازه می دهد تا دولت ها از هیچ چیز پول خلق کنند ، که می تواند منجر به تورم بیش از حد شود و سیستم اقتصادی آنها را فروپاشاند.

از نظر تاریخی دارای ریسک: از نظر تاریخی ، اجرای سیستم های ارزی فیات به طور معمول منجر به سقوط مالی می شود ، که نشان می دهد این سیستم ها برخی از خطرات را به همراه دارند.

ارز فیات vs رمزارزها

پول فیات توسط دولت ها و بانک های مرکزی کنترل می شود ، رمزارزها اساساً غیرمتمرکز هستند.

تفاوت قابل توجه دیگر بین این دو سیستم ارزی نحوه تولید هر یک از این اشکال پول است. بیت کوین مانند اکثر رمزارزها ، یک منبع کنترل شده و محدود دارد. در مقابل ، بانکها با توجه به قضاوت خود درباره نیازهای اقتصادی یک کشور ، می توانند از هیچ چیز پول ایجاد کنند.

رمزارزها به عنوان یک شکل دیجیتالی از پول ، هیچ همتای فیزیکی ندارند و بدون حاشیه هستند، معاملات برگشت پذیر نیستند و ماهیت رمزارزها در مقایسه با سیستم فیات ردیابی را بسیار دشوارتر می کند.

قابل ذکر است ، بازار رمزارزها بسیار کوچکتر و در نتیجه بی ثبات تر از بازارهای سنتی است. این احتمالاً یکی از دلایلی است که رمزارزها هنوز به طور جهانی پذیرفته نشده اند ، اما با رشد و بلوغ اقتصاد ، نوسانات احتمالاً کاهش می یابد.

آینده هر دو نوع ارز به هیچ وجه قطعی نیست. در حالی که رمزارزها هنوز راهی طولانی در پیش دارند و مطمئناً با چالش های بیشتری روبرو خواهند شد ، تاریخچه ارز فیات آسیب پذیری این شکل از پول را نشان می دهد. این دلیل بزرگی است که بسیاری از مردم در حال بررسی امکان حرکت به سمت سیستم رمز ارز برای معاملات مالی خود هستند، حداقل در برخی از موارد.

یکی از ایده های اصلی ایجاد بیت‌کوین و رمزارزها ، کشف شکل جدیدی از پول است که در شبکه توزیع شده نظیر به نظیر ساخته می شود. احتمالاً بیت کوین برای جایگزینی کل سیستم ارزی فیات ایجاد نشده است بلکه برای ارائه یک شبکه اقتصادی جایگزین ایجاد شده است. هنوز هم مطمئناً این پتانسیل را دارد که بتواند یک سیستم مالی بهتر برای جامعه بهتر ایجاد کند.

یونیگلو، یک ارز دیجیتال جدید و کاملا ضد تورمی

در صدر فهرست بهترین پروتکل‌های ضد تورمی نام سه ارز دیجیتال به چشم می‌خورد؛ آن‌ها به ترتیب، یونیگلو (GLO)، بایننس کوین (BNB) و فایل‌کوین (FIL) نام دارند.

به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی طلا و ارز به نقل از دیلی کوین، تورم در حال حاضر به یکی از بزرگ‌ترین مشکلات جهان تبدیل شده است. در بسیاری از کشورهای جهان، از جمله ایالات متحده، قیمت اقلام مختلف از جمله خوراکی‌ها و سایر کالاهای مورد نیاز روزانه روز به روز در حال افزایش است. دلیل این افزایش قیمت این است ارزش ارزهای فیات (دلار و غیره) با گذشت زمان کم‌تر و کم‌تر می‌شود. افرادی که سال‌ها است پول‌های‌شان را پس‌انداز کرده‌اند و حتی افرادی که برای تامین نیازهای روزانه‌شان تلاش می‌کنند، از شنیدن خبر کاهش ارزش پول‌شان به شدت نگران و وحشت‌زده می‌شوند.

اَبَر تورم‌ها غالبا در نتیجه‌ی اتخاذ یک سیاست پولی خاص به نام تسهیل کمّی اتفاق می‌افتند. زمانی که بانک‌های مرکزی به پول بیش‌تری نیاز دارند، می‌توانند پول مورد نیازشان را به سادگی چاپ کنند. همین امر ارزش پول در گردش را به شدت کاهش می‌دهد.

در گذشته، زمانی که ارزهای فیات توسط استاندارد طلا پشتیبانی می‌شدند، این اتفاق رخ نمی‌داد. در آن زمان، به ازای هر یک دلار در گردش، مقدار یکسانی طلا در ذخایر نگهداری می‌شد تا ارزش پول را پشتیبانی کند. این استاندارد طلا به جلوگیری از بروز تورم و تضمین ثبات ارزش ارزهای فیات کمک می‌کرد. ولی چند دهه پیش، استاندارد طلا کنار گذاشته شد و پیوند یک به یک ارزها با مقدار برابر طلا از میان رفت. این مسئله پول زیادی را برای بانک‌های مرکزی جمع‌آوری کرد؛ ولی این ارزها دیگر پشتوانه‌ی محکمی ندارند. به این معنی که هر زمان که لازم باشد می‌توان آن‌ها را به راحتی چاپ کرد؛ این کار منجر به تورم شدید می‌شود.

مشکل تورم‌ به تازگی توسط یک ارز دیجیتال جدید ولی دارای پتانسیل‌ها فراوان حل شده است. این ارز دیجیتال جدید یونیگلو (GLO) نام دارد.

چگونه یونگلو می‌تواند به بهترین توکن ضد تورم تبدیل شود؟

یونیگلو (GLO) برخلاف ارزهای فیات، دارای قیمت پایه‌ی کاملا 1:1 است؛ منبعی واقعی برای ذخیره‌ی ارزش و یک استاندارد طلایی که در واقع می‌توان آن را نسخه‌ی دیجیتالی طلا در دنیای واقعی دانست. یونیگلو دارای طیف گسترده‌ای از دارایی‌های دیگر نیز هست، از جمله آثار هنری، ارزهای دیجیتال، استیبل کوین، NFT و موارد دیگر. خزانه‌ی دارایی‌های یونیگلو وابستگی بیش از اندازه‌ای به هیچ یک از این دارایی‌ها ندارد، ولی دارای پایه‌ی قیمتی محکمی است که مردم می‌توانند به آن اعتماد داشته باشند.

هم‌چنین، یونیگلو (GLO) از مکانیسم‌های توکن‌سوزی پیشرفته‌ای برای کاهش عرضه‌ی در گردش خود در طول زمان بهره می‌برد. یونیگلو به صورت حساب‌شده کمیاب می‌شود. همین مسئله یونیگلو را به ارز دیجیتال کاملا ضد تورمی تبدیل می‌کند - ارزی که دنیا در حال حاضر واقعا به آن نیاز دارد. یونیگلو بهترین پروتکل ضد تورمی است که این صنعت به خود دیده است؛ یونیگلو (GLO) در آینده به موفقیت‌های بزرگی دست می‌یابد.

بایننس کوین و فایل کوین نیز جزء توکن‌های ضد تورمی هستند

هر دوی این ارزهای دیجیتال پتانسیل بالایی برای مقابله با تورم دارند، ولی ویژگی‌های آن‌ها به خوبی یونیگلو (GLO) نیست. بایننس کوین (BNB) در حال تبدیل شدن به بخشی جدایی‌ناپذیر از صنعت ارزهای دیجیتال است و به عنوان گزینه‌ی بسیار خوبی برای کسب درآمد غیرفعال با یک رابط کاربری آسان شناخته می‌شود.

فایل کوین (FIL) سیستم ذخیره‌سازی غیرمتمرکز فوق‌العاده ایمنی در دنیای دیجیتال ایجاد کرده است. فایل کوین به سرعت تبدیل به بهترین فضا برای نگهداری دارایی‌های‌تان تبدیل شده و هم‌چنین دارای یک بازار نوآورانه برای تجارت است.

کارشناسان بایننس کوین و فایل کوین را به سرمایه‌گذاران توصیه می‌کنند، ولی هیچ‌یک از این دو به اندازه یونیگلو (GLO) ضد تورمی نیستند.

تاریخچه پول- قسمت هشتم: پول فیات یا بدون پشتوانه

پیشنهاد می‌گردد برای درک بهتر از تاریخچه و سیر تحول پول، قسمت هفتم این مطلب را در لینک زیر مطالعه نمایید.
تاریخچه پول- قسمت هفتم: شوک نیکسون
این مطلب در ادامه سری مطالب «تاریخچه پول: پول از کجا آمده است؟» می‌باشد. در هفتمین قسمت از این سری مطالب به موضوع شوک نیکسون پرداختیم و دیدیم که در اوایل دهه ۱۹۷۰ ریچارد نیکسون رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا طی سخنرانی عملا پایان توافقنامه برتون وودز را اعلام کرد و بازارهای جهانی وارد شوک ناشی از این تصمیم شدند. در هشتمین قسمت از این سری مطالب به موضوع نظام پولی پس از فروپاشی توافقنامه برتون وودز و شکل‌گیری پول فیات می‌پردازیم.

شوک نیکسون بر نمایندگی پولی مستقیم دلار آمریکا به طلا پایان داد. اما بدون این استاندارد، چه چیزی می‌توانست اعتبار کاغذهایی که با نام پول می‌شناختیم را به آن‌ها بازگرداند؟ دولت‌ها و اقتصاددان‌ها به راه‌حلی جایگزین رسیدند و آن «پول بدون پشتوانه» بود. راهکاری که از آن زمان تا کنون در اقتصادهای جهان فراگیر شده است.

پول فیات، پولی است که پشتوانه فیزیکی مانند طلا و نقره نداشته و یا به عبارتی ارزش ذاتی ندارد؛ بلکه پشتوانه آن دولتی است که آن را صادر کرده است. به همین دلیل به آن پول بی پشتوانه (بدون پشتوانه) نیز گفته می‌شود. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات دولت حاصل شده و به ارزش کالای فیزیکی وابسته نیست. امروزه بیشتر ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار امریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم همگی پول فیات هستند. عموما هرچه اقتصاد کشوری قوی‌‌تر باشد، پول آن هم قوی‌‌تر پنداشته می‌‌شود و بالعکس.

به صورت خلاصه می‌توان گفت پول بی پشتوانه پولی است که:

• توسط حکومت قانونی شده باشد.
• توسط دولت تولید می‌شود و نه دارای ارزش مشخصی است و نه قابل تبدیل به هیچ کالای مشخصی می‌باشد.
• دارای ارزش ذاتی نیست و تنها دلیل استفاده از آن دستور دولت است.

این پول در تضاد با پول کالایی است که در آن سکه طلا و نقره یا پولی که دارای ارزش مشخصی نسبت به طلا و نقره باشد مورد استفاده قرار می‌گیرد. مقدار ارزش ضرب شده بر روی پول بی پشتوانه به صورت سکه بسیار بیشتر از ارزش فلز آن بوده و این ارزش بالا به دلیل دستور حکومت است.

کارکردها و وظایف پول

پیش از ادامه مباحث مروری بر وظایف پول ضروری به نظر می‌رسد. در عرف اقتصادی سه وظیفه برای پول قایل هستند:

1. پول به عنوان واحد شمارش و معیاری برای سنجش ارزش
   پول، ابزار اندازه‌گیری ارزش‌های اقتصادی و وسیله‌ای برای ارزیابی کالاهای گوناگون است. امروزه ارزش کالا و خدمات بر حسب واحد پولی اندازه گیری شده که به آن قیمت می‌گویند.
2. پول به عنوان ابزار معامله یا میانجی داد و ستد
   پول دارای ارزش مبادله‌ای است. دریافت پول در مقابل واگذاری یک کالا نشان دهنده آن است که پول می‌تواند به کالای دیگر تبدیل شود. افراد در مبادلات خود، پول را می پذیرند؛ زیرا می‌دانند که دیگران نیز هنگام فروش کالاها یا خدمات خود، آن را خواهند پذیرفت. نقش اصلی پول در مبادلات، آسان‌سازی مبادله است.
3. پول به عنوان حفظ و ذخیره ارزش
   پول، نه تنها در دوره جاری برای فرد قدرت خرید ایجاد می کند بلکه برای مخارج آتی نیز امکان و توانایی خرید می‌دهد. بنابراین پول می‌تواند برای آینده ذخیره شود پیش‌بینی قیمت‌های آتی توسط دارنده پول مقدار پول را به عنوان ذخیره ارزش تعیین می‌نماید. اگر قیمت‌ها در حال افزایش باشد کالا به جای پول ذخیره می شود (و برعکس) تفاوت پول با کالا در ذخیره ارزش آن است که پول دارای امکان نقدشوندگی بالا است.

پول فیات در صورت که موفق به ایفای نقش‌های مورد نیاز نظام پولی کشور بشود ارز خوبی محسوب می‌شود. این نوع پول از طریق ایجاد ارزش حبابی فواید بسیاری برای دولت‌ها دارد (هرچند که الزاما فواید دولت در راستای فواید مردم نیست). از دیگر مزایای پول بی ‌پشتوانه می‌توان به موارد زیر اشاره داشت:

• کمبود و یا وجود نداشتن یک کالای خاص (مانند طلا) بر روی پول بی ‌پشتوانه تاثیر نمی‌گذارد.
• چاپ و ایجاد پول فیات بسیار ارزان‌تر از تولید ارز با پشتوانه یک کالا است.
• پول بی ‌پشتوانه به دولت‌ها و بانک‌های مرکزی‌ این اجازه را می‌دهد که در هنگام بحران‌های اقتصادی انعطاف بیشتری از خود نشان دهند.
• از پول فیات در سراسر جهان استفاده می‌شود و این موضوع آن را قابل تبادل در کل دنیا می‌کند.
• بر خلاف طلا، پول فیات به هیچ جنس فیزیکی‌ای وابسته نیست و نیاز به نگهداری، محافظت و مانیتورینگ ندارد.

معایب و خطرات استفاده از پول بی پشتوانه

از زمان فراگیری پول فیات، اقتصاد جهانی بحران‌های متعددی را از سرگذارانده است که به عقیده بسیاری از اقتصاددانان ناشی از ویژگی‌های پول‌های بی پشتوانه است. لذا در کنار مزایای مذکور، پول بدون پشتوانه با مشکلاتی نیز مواجه است که از جمله مهم‌ترین آنها عبارت است از:

• نداشتن ارزش ذاتی
  پول فیات هیچ ارزش ذاتی‌ ندارد و این به دولت‌ها اجازه می‌دهد که از هیچ، پول تولید کنند و این موضوع می‌تواند منجر به تورم افسارگسیخته و فروپاشی اقتصادی آنها شود.
• دریافت کمیسیون بابت نقل و انتقالات پول
  جابجایی پول بین چندین کشور برای مردم عادی هزینه بر است و خیلی از بانک‌ها کمیسیون برای این کار دریافت می کنند.
• خطر تاریخی
  از نظر تاریخی استفاده از پول بدون پشتوانه منجر به فروپاشی اقتصادی شده است و نشان می‌دهد که این سیستم از نظر تاریخی کمی خطرناک بوده و ریسک دارد.
• تورم
  از زمان ایجاد پول‌های بدون پشتوانه، تورم با آن هم‌نشین بوده است. دولت‌ها با چاپ پول‌هایی که نمی‌توانستند ارزشی برای آنها ایجاد کنند، درگیر مفهومی به نام تورم شدند. خطر بزرگ در استفاده از پول فیات تورم بحرانی و افزایش بیش از حد نقدینگی به دلیل نامحدود بودن آن است. معمولاً تمامی کشورها از ارگانی به نام بانک مرکزی برای کنترل تولید پول استفاده می‌نمایند. در زمان امروزی پول کاغذی و سکه‌ها تنها درصد بسیار کمی از حجم نقدینگی را تشکیل می‌دهند و بیشتر نقدینگی تنها به صورت پس‌انداز در بانک‌ها موجود است. بانک‌های مرکزی با کنترل نرخ بهره و تعیین نرخ ذخیره برای بانک‌ها حجم نقدینگی را کنترل می‌کنند.
• از بین رفتن دولت‌ها
  یکی دیگر از خطرهایی که پول بی پشتوانه را تهدید می‌کند، از بین رفتن دولت‌ها است. چون این دولت‌ها هستند که به علت وجود و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهند به پول ملی هر کشور اعتبار و ارزشی مناسب می‌بخشند. اگر دولتی نابود شود، ارزش پول ملی آن نیز به نابودی کشیده می‌شود.

محدثه رئیسی
دانشجوی دکتری اقتصاد دانشگاه تهران